เห็นแผ่นแสตทแมทรุ่นใหม่แล้วก็เกิดปลงอนิจจังแบบฉุกเฉิน จริง ๆ เนื้อหนังมังสาช่างเต่งตึงเป็นยิ่งนักผิดกันกับเจ้าแผ่นเก่าที่อยู่ข้าง ๆ ที่เหี่ยวไปตามวัย
แต่อย่างไรก็ดีแก่กว่าก็จริงมันก็พอใช้งานได้ ประดุจดั่งทั้งตู้เหลือเพียงคนเดียวแต่ไวอากร้ามันออกฤทธ์ ก็จำต้องเลือก 2 แผ่นที่เล่นอยู่เป็นคุณหมอธวัชให้มาซ่อม
บอกว่าถ้าซ่อมได้ก็เอาไปเล่นล่ะกัน ก็ต้องขอบคุณไว้ที่นี้แหละครับ แบงค์พันแบงค์ห้าร้อย เก่า ๆ เนี่ยผมยิ่งชอบและมีความสามารถในการซ่อมยิ่งกว่าแผ่นแมทซะอีก
ลอง ๆ รวบรวมดู แล้วส่งมาให้ผมซ่อมนะครับ จะยินดีเป็นอย่างยิ่ง
เห็นแมทเวอร์ชั่นใหม่แล้ว บอกตรง ๆ ว่าน่าทำขึ้นมาเล่นเองลองดู วัสดุก็มีอยู่ในมือแล้ว ได้ความไงจะแจ้งมาให้ทราบล่ะกัน คงพรุ่งนี้แหละครับ วันนนี้ต้องขอตัวไหว้เจ้า
เกี่ยวกับลูกกะปุ๊กลุก ก็เป็นไอเดียเล็ก ๆ ของผมที่เอาอลูมิเนียมแผ่นมาเล่น โดยนำมาตัดให้เข้ากันพอดีกับกระบอก ภายในกระบอกก็แล้วแต่จะสรรหามาใส่ สามห้องที่ติดตั้ง
วัสดุไม่เหมือนกันซักอย่างนึง เพราะอคูสติคของทั้งสามห้องแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ห้องคุณหมอธวัชค่อนข้างกว้างและลึกลำโพงเทาเวอร์ เลยต้องวางให้หลายตัวและอยู่ชิดกันหน่อย
ห้องคุณหมอมนตรี อันนี้ง่ายหน่อย เก็บก้อนกรวดกับก้อนดินแห้ง ๆ แถว ๆ ที่เค้ากำลังทำฟุตบาท ยัด ๆ ลงไปข้ทางใน เพราะพี่หมอท่านมีดีฟิวเซอร์ 4 ตัว และวางบนหลังมันเลย
เลยไม่พิถีพิถันนัก วางหลังดีฟิวเซอร์มันง่ายต่อการจูนอยู่แล้ว นี่พี่หมอได้แต่เอากะปุ๊กลุกไป ไม่ให้ผมตามไปเซทด้วยซ้ำ กลัวโดนจับเลี้ยงกุ้งแม่น้ำมั๊ง
ห่วยที่สุด และทำแบบลวก ๆ ที่สุดก็ห้องผม เล่นเองจะพิถีพิถันอะไรกันนักหนา นี่เมื่อคืนขุนจิตก็โทรมาชวนว่าไปหาอะไรดูกันเกี่ยวกับถัน ถัน (นักร้องฮ่องกงมั๊ง) อย่าคิดมาก
ชุดที่ใช้วัสดุดีที่สุด ได้แก่ชุดที่ไปติดในห้องเฮียกลาง เพราะพี่แกบอกว่าจะเลี้ยงที่เชียงการีล่าร์ เลยต้องประณีตหน่อย
เล่นกะแผ่นอลูมิเนียมบาง ๆ นี่มันอันตราย เพราะมันคมราวกับมีด เล่นเอาเลือดตกยางออกไป หลายครั้งแล้ว ครั้งสุดท้ายนี่นับว่าซวยจริง ๆ พันแผ่นมิเนียมไว้แล้วแต่ยังไม่ได้หุ้มตาข่าย
มันดันตกลงมาเอาด้านสันเจาะโคนเล็บเท้า(นิ้วชี้) ปวดชมัด นี่ถ้าไม่เป็นแผลซะก่อน เมื่คืนไปกับเจ้าจิตแล้ว
เจ็บใจที่เลือดออกอีก ฃุดของเฮียกลาง เลยเล่นสีแดงเพลิง ประชดซะเลย ผมยังมีวัสดุที่จะประกอบตัวปุ๊ลุได้อีกประมาณสองร้อยตัว ทีแรกตั้งใจว่าจะเจริญรอยตามเสี่ยกุ้ง
นั่นคือรับเดินสายจูนเสียง แต่ แต่ แต่ เจอบ้านเฮียดับบลิวเค บ้านเดียวเนี่ย ผมล้มเลิกความคิดเดินสายจูนที่ว่าแล้วครับ ไอ่เรื่องจูนหนะมันไม่ยากหรอกครับ แต่เรื่องต้องเอาใจเจ้าของบ้านที่ไปตามลมเพลมพัดนี่สิ ปวดหัว เดี๋ยวบอกดีแล้ว อ้าวซับไม่ลึก ลึกแล้วแต่มีเสียงอู้ พูดง่าย ๆ ว่าเห็นผมหลังไม่ค่อยดี แกล้งกันซะยังงั้น ดีนะที่มีคุณเจ๊อ๋า อยู่ด้วย ผมเลยไหว้วานให้ไปยุ่งกะพี่แกเอง คราวนี้ได้ผลแฮะ ถึงกะบอกว่าเข้าที่แล้ว ไม่ต้องแก้ไขเรื่องซับอีกแล้ว
สรุปว่าหาอะไรที่มันทำง่าย ๆ แล้วรวยกว่านี้ดีกว่า
จึงเรียนมาเพื่อทราบ
มัง มารตุ๊กตา ปีศาจเต้าหู้ หนูนิดจัง ฯลฯ
