หัวข้อ: ชีวิตคือชีวิต

[lonely]

      คนเรา พอตอนเป็นหนุ่มสาว มีแรง ก้อมุทำแต่งานเพื่อหาเงินให้กับตัวเอง
      คนเรา พอตอนเข้าวัยกลางคน เอาเงินที่หามาได้ มาให้หมอรักษาตัวเอง
      คนเรา พอแก่ตัว ก้อคิดว่า ชีวิตต่อแต่นี้จะจัดการอย่างไร.....
       เพราะชีวิต.............คือชีวิต........คิดว่ามีคนลิขิตให้เราแล้วล่ะ...ว่าจะเป็นอย่างไร
                    ^-^ในบั้นปลายของชีวิต

[PIRAT_ACHA]

  ผมคิดว่าช่วงเวลาที่เราทำงาน เป็นช่วงที่เราสนุกกับมัน เพราะมีอะไรให้เราฟันฝ่า
             มีเวลาที่เป็นส่วนตัว จะพักก็พัก จะทำก็มีกิน ไม่ทำก็พออยู่ได้ เพราะเรามีความพอ
             ส่วนใหญ่เหมือนกับ ลิขิตชีวิตไม่ได้ ความเหงาจะเป็นตัวนำพาทุกสิ่ง
             อาจเพราะภาระยังไม่ยิ่งใหญ่ อยู่ตัวตนเดียว ใจมันพาไป สุข ทุกข์ คละเคล้ากันไป 

                                                    คนเขียนเพลง บรรเลงชีวิต / ธเนศ วรากุลนุเคราะห์

              ชีวิต......เราลิขิตมันได้ ใครบางคนเคยบอกเอาไว้
              ใช่....ผมก็เคยเชื่ออย่างนั้น
              แต่ตราบใดที่เรายังต้องอยู่ร่วมกัน
               บางครั้ง...มันไม่ใช่
               บางครั้ง...เหมือนไม่มีใคร
               บางครั้ง...เหมือนทุกอย่างได้ถูกลิขิต...ถูกเขียนไว้
               จากดินแดนอันแสนไกล
              นานแสนนาน นับหมื่นนับล้านปี...

          A wonderful world the Promised land,
          If only people would understand.

                                               PHENOMENA / THANETH


 

[gai]

คนเรา พอแก่ตัว ก้อคิดว่า ชีวิตต่อแต่นี้จะจัดการอย่างไร.....

สำหรับผม พอแก่ตัว ก็รอวันตายครับ  เพราะผมเชื่อในการเวียนว่ายตายเกิด  แก่แล้ว ร่างกายทรุดโทรม ธรรมชาติก็ให้เราเปลี่ยนร่าง recycle ร่างเก่ากลับสู่ธรรมชาติ แล้วไปสร้างร่างใหม่    สำหรับผมความตายคือสิ่งน่ายินดี เพราะจะได้เปลี่ยนร่างใหม่................ เสียที     

[post-girl]

เพราะชีวิต.............คือชีวิต........คิดว่ามีคนลิขิตให้เราแล้วล่ะ...ว่าจะเป็นอย่างไร

สำหรับเราน่ะ...เราลิขิตชีวิตตัวเองจ๊ะ
ชีวิตอาจจะ โชคชะตาพาไป... ส่วนที่เหลือเราต้องเดินเอง
....เราเลือกได้ เลือกอยู่ เลือกเป็น เลือกทำได้     

[post-girl]

คนเรา พอแก่ตัว ก้อคิดว่า ชีวิตต่อแต่นี้จะจัดการอย่างไร.....

สำหรับผม พอแก่ตัว ก็รอวันตายครับ  เพราะผมเชื่อในการเวียนว่ายตายเกิด  แก่แล้ว ร่างกายทรุดโทรม ธรรมชาติก็ให้เราเปลี่ยนร่าง recycle ร่างเก่ากลับสู่ธรรมชาติ แล้วไปสร้างร่างใหม่    สำหรับผมความตายคือสิ่งน่ายินดี เพราะจะได้เปลี่ยนร่างใหม่................ เสียที     

เป็นความคิดที่ดีทีเดียว
recycle
ง่ายๆ สั้นๆ  ไม่ทำให้โลกร้อน หนับหนุนๆ     

[lonely]

    :(แล้วเราจะรู้มั๊ยว่า เรา...ตายแล้วไปใหน    ตอนเป็นหนุ่มสาวไม่เคยกลัวความตาย      ตอนวัยกลางคนชักเริ่มเห็นกลายๆ   แล้วตอนปลายคงต้อง ..ตาย
       เหมือนกันหมด  ถ้าเราคิดว่า ดีแล้ว ตายจะได้เปลื่ยนร่าง ก้อดีเหมือนกันนะ

[gai]

ผมเห็นคนที่เคยสอนผมว่า เวลาเราจะตายต้องทำจิตให้ว่างจะได้ไปนิพพาน

ถูกต้องเลยครับ แต่ว่าจะไปนิพพานต้องสะสมบุญค่อนข้างมาก  ถึงแม้จะพยายามทำจิตให้ว่าง ยังไงวินาทีสุดท้ายก่อนตายจะมีขบวนการ flash back memory ครับ มีการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์มาแล้ว ตรงกับความเชื่อทางพุทธของเราเลย  ก่อนที่จิตจะออกจากร่าง ความทรงจำทั้งหมดจะฟื้นคืนมาเป็นสัญญาที่จะนำจิตไปตามกรรมที่เคยก่อไว้  ทางพุทธเราถึงได้สอนให้ทำบุญก่อกรรมดีไว้มากๆ เพราะมันจะส่งเราตอนจิตออกจากร่างนี่แหละครับ  แต่ยังไงจิตที่สงบ นึกถึงพระ ก็จะมีพลังนำวิญญาณเราไปเกิดใหม่ในที่ๆ ดี  มันเหมือนการจูนสัญญาณวิทยุครับ  ถ้าจิตเราว้าวุ่นสับสน มันก็จะจูนนำเราไปเกิดในที่ไม่ดีครับ   ฉะนั้น ขณะที่มีชีวิตอยู่ควรทำแต่ความดี ทำจิตให้ผ่องใส ควบคุมจิตให้นิ่ง เวลา flash back จะได้ไม่ว้าวุ่นครับ 

ขอให้ธรรมจงสถิตกับทุกท่านครับ  May - Dharma be with you --------- Dharmbye       

[lonely]

    เชื่อแล้วคุณ gai ฝันเป็นภาษาอังกฤษ เพราะให้ความรู้เกี่ยวกับธรรมะและชีวิตยังมี อังกฤาแทรกเลย ฮ่าๆๆๆ
   ตอนนี้พยายาทำใจให้เป็นสุข เพราะทุกวันเจอแต่เรื่องวุ่นๆ นี่ล่ะ ชีวิตคือชีวิตที่เราคงจะต้องลิขิตเองตามที่ คุณ post บอก

[jp74]

ผม

ผมเชื่อว่าในโลกนี้ ไม่มีเหตุบังเอิญ หรือ ฟลุ๊ค หรอกครับ เป็นไปตามเหตุตามปัจจัยทั้งสิ้น
สิ่งที่คนเรากลัวที่สุดคือความตาย  
ผมเห็นคนที่เคยสอนผมว่า เวลาเราจะตายต้องทำจิตให้ว่างจะได้ไปนิพพาน
แกโดนรถชนอยู่บนถนน แกขอให้ผมพาไปส่งโรงพยาบาล ผมบอกแกว่าไม่ต้องไปโรงพยาบาลหรอก ทำจิตให้ว่างจะได้ไปนิพพานเลย
แกชี้หน้าด่าผมแล้วทำเสียง ครอกๆ ผมเลยต้องพาไปโรงพยาบาล เพราะกลัวแกตายแล้วไม่ไปนิพพานจะเป็นผีมาหรอกผม

ผมก็เชื่อว่า ไม่มีเหตุบังเอิญ หรือ ฟลุ๊ค คับ แต่ถึงชีวิตจะถูกลิขิตมา แต่เราก็ต้องทำให้ดีที่สุด วันนึงข้างหน้า เราจะไม่มานั่งเสียใจ ว่า  "ถ้าตอนนั้นเราทำอย่างนั้นนะ"  "ถ้าวันนั้นเราเริ่มทำ.........นะ "

[lonely]

      เราเคยเจอมาแล้วนะ กับไอ้เจ้าคำว่า" รู้งี้ตอนนั้นไม่ทำแบบนั้นดีกว่า" ซึ่งตอนนี้ เรายังฝังใจกับคำนี้เหลือเกิน แต่จะให้ทำอย่างไร เราก้อไม่อาจที่จะไปเปลื่ยน
     อดีตได้ คงปล่อยให้มันเป็นบทเรียนที่เราไม่สามารถกู้คืนมาเหมือน DIY ใหม่ได้ หรือกู้ข้อมูลคอมได้
                    ชีวิค มันคือ ชีวิต จริงๆเลยนะ

[gai]

เอ แต่ที่ผมเจอมาส่วนใหญ่พูด "รู้งี้ตอนนั้นไม่ทำแบบนั้นดีกว่า" หลายรายที่ ยังทำเหมือนเดิม แล้วก็เกิดผลเหมือนเดิม     

ผมว่าคนส่วนใหญ่ทำอะไรไม่ค่อยได้คิดหน้าคิดหลัง  พอทำเห็นผลแ้ล้วก็มักจะพูดคำๆ นี้  อันที่จริง สิ่งที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่ก็มีผู้ประสบและพร่ำสอนตลอด แต่คนที่จะรับรู้และนำมาปฏิบัติมีน้อย  เอาแค่ ศีล 5 ที่พระพุทธเจ้าท่านให้เป็นมงคลชีวิต คนก็ไม่ค่อยจะปฏิบัติกัน  ศีลเป็นเครื่องป้องกันเหตุทั้งหลายในชีวิต  พอเกิดเรี่อง คนก็มักจะเสียใจ และพูดคำๆ นั้น   

[lonely]

              จริงค่ะ ตอนนี้ชีวิตเราเหมือนดอกไม้ดอกหนึ่ง ที่รอ สายลมให้มันพัดผ่านมาบ่อยๆ และจะรอว่าเมื่อไหร่ ลมนั้นจะพัดหวลคืนกลับมาหาเราได้อีก อย่างนี้เค้าเรียกว่าชีวิตที่รอ..ความหวังได้หรือไม่ ใครช่วยบอกหน่อย

[gai]

ผมไม่แน่ใจครับ ว่าหมายถึงอะไร  แต่ว่าสิ่งที่ผ่านไปแล้ว มันก็คืออดีต การไปหวนรำิลึกยึดติดมากเกินไป มันไม่มีทางแก้ไขอะไรได้  สิ่งที่ผ่านมาแล้วมันเป็นได้แค่บทเรียน เป็นสิ่งเตือนใจ  สิ่งที่เราคาดหวังและทำได้คือ สิ่งที่จะเกิดในอนาคต  การมีสติตั้งมั่นรอรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น และมุ่งมั่นที่ทำให้สำเร็จ ถึงจะนำความหวังให้กลายเป็นความจริง  ถ้ามัวแต่จมอยู่กับความหลังที่ไม่อาจจะกลับคืนมาอย่างเดียว สิ่งที่หวังอาจจะไม่บรรลุ หรือเป็นจริงขึ้นมาได้

ความทุกข์กับความสุข อันที่จริงมันคือสิ่งเดียวกันครับ  คนเราต่างหากที่ใช้ความรู้สึกในการแบ่งมันให้เป็นสองด้าน ด้านนึงก็คือความสุข ส่วนอีกด้านก็คือความทุกข์  การขีดเส้นของแต่ละคน แต่ละชนชาติก็ขีดเส้นไม่เท่ากัน  เรื่องบางเรื่องที่เป็นทุกข์ของคนหนึ่ง อาจจะเป็นสุขของอีกคนก็ได้  อย่างเช่นอบายมุข คนที่ขีดว่าเป็นความสุขก็มี สำหรับคนอีกกลุ่มก็เป็นทุกข์    ถ้าเราสามารถลบเส้นนี้ได้ ก็จะเป็นอนัตตาคือไร้สุข ไ้ร้ทุกข์ ทุกสิ่งทุกอย่างจะเห็นเป็นเรื่องปกติ มีครรลองของมันครับ  ไม่ว่าอะไรจะเกิดก็ไม่เป็นสุขและไม่เป็นทุกข์ครับ  งงมั้ยเนี่ย อิ อิ

[post-girl]

ผมไม่แน่ใจครับ ว่าหมายถึงอะไร  แต่ว่าสิ่งที่ผ่านไปแล้ว มันก็คืออดีต การไปหวนรำิลึกยึดติดมากเกินไป มันไม่มีทางแก้ไขอะไรได้  สิ่งที่ผ่านมาแล้วมันเป็นได้แค่บทเรียน เป็นสิ่งเตือนใจ  สิ่งที่เราคาดหวังและทำได้คือ สิ่งที่จะเกิดในอนาคต  การมีสติตั้งมั่นรอรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น และมุ่งมั่นที่ทำให้สำเร็จ ถึงจะนำความหวังให้กลายเป็นความจริง  ถ้ามัวแต่จมอยู่กับความหลังที่ไม่อาจจะกลับคืนมาอย่างเดียว สิ่งที่หวังอาจจะไม่บรรลุ หรือเป็นจริงขึ้นมาได้

ความทุกข์กับความสุข อันที่จริงมันคือสิ่งเดียวกันครับ  คนเราต่างหากที่ใช้ความรู้สึกในการแบ่งมันให้เป็นสองด้าน ด้านนึงก็คือความสุข ส่วนอีกด้านก็คือความทุกข์  การขีดเส้นของแต่ละคน แต่ละชนชาติก็ขีดเส้นไม่เท่ากัน  เรื่องบางเรื่องที่เป็นทุกข์ของคนหนึ่ง อาจจะเป็นสุขของอีกคนก็ได้  อย่างเช่นอบายมุข คนที่ขีดว่าเป็นความสุขก็มี สำหรับคนอีกกลุ่มก็เป็นทุกข์    ถ้าเราสามารถลบเส้นนี้ได้ ก็จะเป็นอนัตตาคือไร้สุข ไ้ร้ทุกข์ ทุกสิ่งทุกอย่างจะเห็นเป็นเรื่องปกติ มีครรลองของมันครับ  ไม่ว่าอะไรจะเกิดก็ไม่เป็นสุขและไม่เป็นทุกข์ครับ  งงมั้ยเนี่ย อิ อิ

เยี่ยมๆๆ   เพราะตัวเอง เป็นคนสรรหาคำพูดมาไม่เป็น หรือ ก็อาจจะเป็นคนนึงที่บางทีก็ยังจมกับสิ่งเก่าๆ ต้องคอยตัวเอง เสมอ
ยังงี้ต้องเอา ข้อความนี้ มาเตือนใจตัวเองซะแล้ว   
.....ข้าขอคาระวะ    

[gai]

จริงค่ะ ตอนนี้ชีวิตเราเหมือนดอกไม้ดอกหนึ่ง ที่รอ สายลมให้มันพัดผ่านมาบ่อยๆ และจะรอว่าเมื่อไหร่ ลมนั้นจะพัดหวลคืนกลับมาหาเราได้อีก อย่างนี้เค้าเรียกว่าชีวิตที่รอ..ความหวังได้หรือไม่ ใครช่วยบอกหน่อย


ผิดกับผมที่ชอบนึกว่าตัวเองเป็นตอไม้ ถึงแม้เจอเรื่องหนักหนาสาหัสแค่ไหน พอนึกว่าเราคือตอไม้มันก็จะสงบได้เร็วมาก
แม้แต่ตอนที่ไปฝึกนั่งกรรมฐานก็เถอะ ถ้านึกถึงตอไม้เมื่อไหร่ จืตจะสงบเข้าถึงฌานได้เร็วมาก มันเหมือนเป็นอุบายเฉพาะตัวใครตัวมันนั่นละครับ
Simon&Grafungen ยังแต่งเพลงที่บอกว่า "I am a rock" เลยครับ ตอนที่วงของเขาประสบภาวะตกอับ

โห คุณปลัด อ่านแล้ว มันกำกวมจัง เป็นไ้ด้ทั้ง 2 ทางเลยละครับ         

[lonely]

     :drive1บางทีชีวิตเหมือนการขับรถนะ บางทีเราเจอถนนเรียบๆ แปลว่าตอนนั้นชีวิตเราคงไปได้เรื่อยๆ
           
              บางที ขับๆไปเจอถนนลูกรัง ขรุขระบ้าง ก้อค่อยๆขับไปให้ถึงจุดหมาย แปลว่าตอนนั้นชีวิตเราเริ่มสะดุดแต่ขอให้ถึงจุดหมาย

             และทีนี้ ไปเจอหลุมใหญ่เลย  ขับไปคงไม่ได้ แล้วทีนี้ ชีวิตเราใครจะมาช่วยลากมันขึ้นจากหลุมได้ล่ะ 

             เราคงต้องค่อยๆคลานออกมาจากรถแล้วล่ะ ..........เอ...งง เอง

[tobb]

     :drive1บางทีชีวิตเหมือนการขับรถนะ บางทีเราเจอถนนเรียบๆ แปลว่าตอนนั้นชีวิตเราคงไปได้เรื่อยๆ
           
              บางที ขับๆไปเจอถนนลูกรัง ขรุขระบ้าง ก้อค่อยๆขับไปให้ถึงจุดหมาย แปลว่าตอนนั้นชีวิตเราเริ่มสะดุดแต่ขอให้ถึงจุดหมาย

             และทีนี้ ไปเจอหลุมใหญ่เลย  ขับไปคงไม่ได้ แล้วทีนี้ ชีวิตเราใครจะมาช่วยลากมันขึ้นจากหลุมได้ล่ะ 

             เราคงต้องค่อยๆคลานออกมาจากรถแล้วล่ะ ..........เอ...งง เอง

สาวประจําเวปเราช่างเหงาอีกคน จริงๆ ชีวิต เหมือนขับรถบนทางเรียบ ขับนานๆอาจหลับในได้ไม่น่าสนุกหรอก

เจอหลุมเจอบ่อมั้ง น่าสนุกดีออก ช่วงล่างพัง ลุกปืนแตก ขับต่อไม่ได้ ได้ลงมาซ่อมมั้งก็ดีเหมือนกันนะ

จะได้ใช้ความสามารถทีมีกับประสบการณ์ ซ่อมได้ก็ขับต่อ ทีนี้ละมันเลยเหยียบ มิดเกจ์เลยล่ะ น่าสนุกออก

ลองฟังเพลงของ กลมา สุโกศล มาฟังดู  ฟังแล้วคงคลายเหงาได้บ้างนะ

	Small | Large

[lonely]

           จริงๆเป็นคนมีคนอยู่รอบๆตัวมากมายนะ แต่เหตุไฉน เรายังเหมือนชีวิตแอบเหงาๆ ก้อไม่รู้
     
            คงต้องรีบเร่งจับ DIY ตัวเองอย่างแรงแล้วล่ะ แต่ยังดีที่มีเพื่อน.HGT คอยคุยอยู่เรื่อยๆนี่ล่ะ

[gai]

     :drive1บางทีชีวิตเหมือนการขับรถนะ บางทีเราเจอถนนเรียบๆ แปลว่าตอนนั้นชีวิตเราคงไปได้เรื่อยๆ
           
              บางที ขับๆไปเจอถนนลูกรัง ขรุขระบ้าง ก้อค่อยๆขับไปให้ถึงจุดหมาย แปลว่าตอนนั้นชีวิตเราเริ่มสะดุดแต่ขอให้ถึงจุดหมาย

             และทีนี้ ไปเจอหลุมใหญ่เลย  ขับไปคงไม่ได้ แล้วทีนี้ ชีวิตเราใครจะมาช่วยลากมันขึ้นจากหลุมได้ล่ะ 

             เราคงต้องค่อยๆคลานออกมาจากรถแล้วล่ะ ..........เอ...งง เอง

เจอหลุมใหญ่ก็ค่อยๆ เลาะไปด้านข้างสิครับ  ทุกอย่างมันมีทางออก เพียงแต่อย่าปล่อยให้อารมณ์มีอิทธิพลเหนือความคิด  แต่จะว่าไปมันก็เป็นธรรมดาของปุถุชน  ไม่งั้นโบราณจะไ่ม่มีคำคมอย่าง "ผงเข้าตา"  แคะล้างให้คนอื่นได้แต่ตัวเองทำเองมันยากเพราะอิทธิพลของอารมณ์นั่นเอง  เจอหลุมใหญ่ๆ ก็ค่อยสงบสติอารมณ์พินิจพิจารณา และปรึกษาผู้มีเหตุมีผล  ไม่นานก็จะเห็นทางข้างๆ ที่ค่อยๆ เลาะไปได้ครับ

[post-girl]

     :drive1บางทีชีวิตเหมือนการขับรถนะ บางทีเราเจอถนนเรียบๆ แปลว่าตอนนั้นชีวิตเราคงไปได้เรื่อยๆ
           
              บางที ขับๆไปเจอถนนลูกรัง ขรุขระบ้าง ก้อค่อยๆขับไปให้ถึงจุดหมาย แปลว่าตอนนั้นชีวิตเราเริ่มสะดุดแต่ขอให้ถึงจุดหมาย

             และทีนี้ ไปเจอหลุมใหญ่เลย  ขับไปคงไม่ได้ แล้วทีนี้ ชีวิตเราใครจะมาช่วยลากมันขึ้นจากหลุมได้ล่ะ 

             เราคงต้องค่อยๆคลานออกมาจากรถแล้วล่ะ ..........เอ...งง เอง

เจอหลุมใหญ่ก็ค่อยๆ เลาะไปด้านข้างสิครับ  ทุกอย่างมันมีทางออก เพียงแต่อย่าปล่อยให้อารมณ์มีอิทธิพลเหนือความคิด  แต่จะว่าไปมันก็เป็นธรรมดาของปุถุชน  ไม่งั้นโบราณจะไ่ม่มีคำคมอย่าง "ผงเข้าตา"  แคะล้างให้คนอื่นได้แต่ตัวเองทำเองมันยากเพราะอิทธิพลของอารมณ์นั่นเอง  เจอหลุมใหญ่ๆ ก็ค่อยสงบสติอารมณ์พินิจพิจารณา และปรึกษาผู้มีเหตุมีผล  ไม่นานก็จะเห็นทางข้างๆ ที่ค่อยๆ เลาะไปได้ครับ

เป็นเรานะ ถ้าเจอหลุมใหญ่ ก็ "กระโดด" เลย ให้ผ่านหลุมไปได้
ชีวิต ถ้าเจอแต่ทางราบเีรียบ (หรือโบราณเรียกว่า โรยด้วยกลีบกุหลาบ )
...ไม่มันส์..อะ

แตถ้าโดดแล้ว ล้ม ค่อยว่ากันใหม่    แผนกฉุกเฉิน ยังมี      

[lonely]

   เอ...งานนี้ต้องให้คุณgai สอนขับรถและสอนการแล่นรถ ทางด้านข้างซะแย๊ว เผื่อชีวิตจะไม่เป็นชีวิตแบบนี้ ฮิฮิ

  แต่ เอ..แล้วอย่างคุณ post ถ้ากระโดดแล้วตกหลุม ทำไงดีอ่ะ...ชะอุ๊ย
 

[tobb]

           จริงๆเป็นคนมีคนอยู่รอบๆตัวมากมายนะ แต่เหตุไฉน เรายังเหมือนชีวิตแอบเหงาๆ ก้อไม่รู้
     
            คงต้องรีบเร่งจับ DIY ตัวเองอย่างแรงแล้วล่ะ แต่ยังดีที่มีเพื่อน.HGT คอยคุยอยู่เรื่อยๆนี่ล่ะ

โธ่ สาวประจําเวป เนี่ยเป็น โรค เหงา หรือ โรคคิดมาก กันละจะเนี่ย คนรอบตัวตั้งเยอะ ยัง เหงา อีก กลุ้มจริงๆเลย แม่คุณทูนหัวของ เวป เอช ที จี ทู

[jp74]

       มันก็คงเป็นบางอารมณ์กันมั๊งคับพี่

อยู่กะคนมากมาย มีคนล้อมรอบเกือบตลอดเวลา
คุณa  คุณb คุณc พี่นี่ พี่โน่น พี่นั่น .............   
แต่เราก็นั่งเงียบไม่ได้อยากคุยกะพวกนี้เลย
พวกนี้เราคุยด้วยไม่ออก  พูดเรื่องที่เราอยากพูดด้วยไม่ได้

เป็นบ้างไหมคับ  บางทีหยิบโทรศัพท์ออกมาเพราะว่างซักเดี๋ยวอยากจะคุยกับใครซักคน
แต่นั่งมองโทรศัพท์ไม่รู้จะโทรหาใคร   ไม่ใช่คนที่เราอยากคุยด้วย แล้วก็เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า

   

[tobb]

      มันก็คงเป็นบางอารมณ์กันมั๊งคับพี่

อยู่กะคนมากมาย มีคนล้อมรอบเกือบตลอดเวลา
คุณa  คุณb คุณc พี่นี่ พี่โน่น พี่นั่น .............   
แต่เราก็นั่งเงียบไม่ได้อยากคุยกะพวกนี้เลย
พวกนี้เราคุยด้วยไม่ออก  พูดเรื่องที่เราอยากพูดด้วยไม่ได้

เป็นบ้างไหมคับ  บางทีหยิบโทรศัพท์ออกมาเพราะว่างซักเดี๋ยวอยากจะคุยกับใครซักคน
แต่นั่งมองโทรศัพท์ไม่รู้จะโทรหาใคร   ไม่ใช่คนที่เราอยากคุยด้วย แล้วก็เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า

   

โอ๊ย กลุ้ม.....

[lonely]

   ช่ายเลย คุณ jp แต่สลับกันนะ อยากโทรหาคนคนหนึ่งใจจะขาด ได้แต่กดไป แล้วกดลบทิ้งเบอร์นั้นซะ ขอแค่ให้ได้เห็นเบอร์เค้าเท่านั้นแหละ

  ชีวิต..หนอ...ชีวิต               แต่กับอีกเบอร์..ม่ายอยาก..ร๊าบ....แต่โทรมาจั๊ง...ซะงั้น อิอิ

 

[gai]

   ช่ายเลย คุณ jp แต่สลับกันนะ อยากโทรหาคนคนหนึ่งใจจะขาด ได้แต่กดไป แล้วกดลบทิ้งเบอร์นั้นซะ ขอแค่ให้ได้เห็นเบอร์เค้าเท่านั้นแหละ

  ชีวิต..หนอ...ชีวิต               แต่กับอีกเบอร์..ม่ายอยาก..ร๊าบ....แต่โทรมาจั๊ง...ซะงั้น อิอิ

 

ชีวิตเราลิขิตได้  อย่าปล่อยให้มันลิขิตเรา  ทุกอย่างอยู่ที่ใจเราเอง ควบคุมมันได้ มันก็ไม่มีปัญหา
แต่ว่าสุดท้าย...............  อารมณ์มักจะมีอิทธิพลเหนือเหตุผล ...........  เสียทุกทีไป   

[lonely]

   คุณ gai น่ะ เรานับถือในความคิดจริงๆนะ คำตอบแต่ละข้อ ให้ข้อคิดดีจริงๆ

  บางทีอยากคิดว่าชีวิตเรา ลิขิตเอง แต่ผลสุดท้าย...เราก้อทำไม่ได้อยู่ดี

 ชีวิตเรามีคนขีด ให้เราตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ...เคยคิดลิขิตชีวิตตัวเอง แต่..อย่างที่บอก..ทำไม่ได้อยู่ดี

   เฮ้อ จะคิดมากไปใย ไปดูเค้า diy ดีกว่า

[gai]

ผม diy เครื่องเสียงยังไม่ได้เรื่อง แต่ diy อย่างอื่นพอได้หลายอย่าง
ส่วนเรื่องความคิด ยังมีอะไรอีกเยอะครับ ที่พอพูดแล้วคนอึ้ง        คนแก่ก็ยังงี้แหละ มีประสบการณ์มาก ความคิดมันก็เลยหลากหลาย     

[post-girl]

ผม diy เครื่องเสียงยังไม่ได้เรื่อง แต่ diy อย่างอื่นพอได้หลายอย่าง
ส่วนเรื่องความคิด ยังมีอะไรอีกเยอะครับ ที่พอพูดแล้วคนอึ้ง        คนแก่ก็ยังงี้แหละ มีประสบการณ์มาก ความคิดมันก็เลยหลากหลาย     

อะ อะ     
เวป นี ไม่มี คำว่า แก่ ค่ะ  .....สาว ตลอด   

[gai]

ผม diy เครื่องเสียงยังไม่ได้เรื่อง แต่ diy อย่างอื่นพอได้หลายอย่าง
ส่วนเรื่องความคิด ยังมีอะไรอีกเยอะครับ ที่พอพูดแล้วคนอึ้ง        คนแก่ก็ยังงี้แหละ มีประสบการณ์มาก ความคิดมันก็เลยหลากหลาย     

อะ อะ     
เวป นี ไม่มี คำว่า แก่ ค่ะ  .....สาว ตลอด   

ง่า จะให้ผม สาว ตลอดเหรอครับ  เอ อย่างผมเนี่ย ถ้าจะสาวคงได้แต่สาวไส้ให้กากินมั้ง         

[post-girl]

ผม diy เครื่องเสียงยังไม่ได้เรื่อง แต่ diy อย่างอื่นพอได้หลายอย่าง
ส่วนเรื่องความคิด ยังมีอะไรอีกเยอะครับ ที่พอพูดแล้วคนอึ้ง        คนแก่ก็ยังงี้แหละ มีประสบการณ์มาก ความคิดมันก็เลยหลากหลาย     

อะ อะ     
เวป นี ไม่มี คำว่า แก่ ค่ะ  .....สาว ตลอด   

ง่า จะให้ผม สาว ตลอดเหรอครับ  เอ อย่างผมเนี่ย ถ้าจะสาวคงได้แต่สาวไส้ให้กากินมั้ง         

พิมพ์ ตกๆๆๆ  ก็ได้ มีแต่ หนุ่มๆ สาวๆ  เข้ามาเล่น   
ทั้งน้านนนนนน      

[lonely]

   คุณ gai เอ..หรือว่าถ้าจะแก่จริงๆหรือเปล่านี่ แม๊ะแหม ตอบกะทู้นึกว่าหนุ่มน้อย อายุ 25-26 ซะอีก เอ..หรือว่า 50 อัฟ แฮ่ๆๆ

  เราคนหนึ่งแหละ แก่แต่อายุน๊า..ใจนี่เต็ม100 ไม่ใช่อายุนะ คือประมาณว่าซิ่งไว้ก่อน แม่สอนไว้
 
  แต่เราชอบคุณ gai ตอบจริงๆนะ มีแง่คิดดีๆเยอะเลย งั้นช่วยจำกัดความคำว่า ชีวิตนี้ไม่ยืนยาวนักให้หน่อยจิ..

[gai]

งั้นคงรุ่นราวคราวเดียวกันละครับ ขึ้นเลข 5 มาไม่กี่ปีนี้เอง      

อยากได้คำจัดความคำว่า ชีวิตนี้ไม่ยืนยาว เหรอครับ  อืมมมม ผมให้ข้อคิดของผมลองเอาไปพิจารณานะครับ

ชีวิตเราเป็นนิรันดร์ครับ  พระพุทธองค์ ได้ให้ความรู้แก่พวกเราแล้ว แต่เรารับกันไม่ได้เอง  ชีวิตของเราคือจิตวิญญาณของเรา มันเป็นส่วนหนึ่งของพลังแห่งจักรวาล ที่เวียนว่ายตายเกิดครับ  จิตเป็นพลังงานที่ไม่ดับสูญ  แต่ร่างกายของเราเป็นสสารที่มีอายุขัย  สสารทุกสิ่งในจักรวาลมีอายุขัยทั้งนั้น (เปรียบกับเครื่องเสียงที่เราหลงใหล ร่างเราก็เหมือนตัวเครื่อง  แต่จิตเป็นคลื่นเสียง ที่ไม่ว่าจะเล่นเมื่อไรก็ไพเราะเหมือนเดิม แต่เครื่องถึงกาลเวลาของมัน มันก็เป็นเศษขยะครับ)  พระพุทธเจ้าถึงได้สอนให้รู้จัก กรรม ที่ต้องติดไปกับจิตที่เวียนว่ายตายเกิด มี เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นวัฏสงสารครับ  จิตมีทางดับทางเดียวคือ นิพพาน  การนิพพานไม่ใึช่การสูญสลายของจิต แต่ว่า เป็นการที่จิตเลิกยึดมั่นในตัวตนของตน และหมดกรรมต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นกรรมดี หรือกรรมที่ไม่ดี  เลิกยึดมั่นถือมั่น และกลับไปเป็นส่วนหนึ่งของพลังสมมูลย์แห่งจักรวาล ที่ไม่กลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีก

ในเมื่อจิตเรายังไม่สามารถหลุดพ้นจากการยึดมั่นถือมั่น เราก็จะยึดตัวตนของเราเป็นสรณะ  เราจะมี ego ในตัวของเราเอง และคิดว่า ชีวิตนี้สั้นนัก  แต่คุณรู้มั้ยครับว่า ยังไม่มีมนุษย์คนไหนที่สามารถสร้างเครื่องจักรที่มีอายุยืนยาวเท่ากับร่ีางกายของเราได้เลย  ร่างกายของเราถูกสร้างโดย วิศวกรธรรมชาติผู้เลิศเลอ  เป็นเครื่องจักรชีวภาพที่มีโครงสร้างหลักเป็น คาร์บอน และ ไฮโดรเจน  มีระบบไฮโดรลิค นูเมติก ไฟฟ้า ชีวเคมี ครบ  เป็นเครื่องจักรที่สามารถสร้างพลังงานจากเชื้อเพลิงสารพัดชนิด ระบบควบคุมก็ซับซ้อนละเอียด อีกทั้งยังสามารถกำจัดของเสียที่สุดยอด เป็นเครืึองจักรที่สามารถผลิตเครื่องจักรรุ่นหลังได้ เป็นเครื่องจักรที่เรียนรู้เองได้ คิดเองได้ อีกทั้งสามารถพัฒนาตัวเองแปรเปลี่ยนไปตามสภาวะได้ จะว่าไปก็เเป็นเครื่องจักรที่มนุษย์ใฝ่ฝันจะสร้างให้สำเร็จ แต่ยังไปไม่ถึง  เครื่องจักร เครื่องกล คอมพิวเตอร์ที่เราคิดว่าสุดยอดแล้วนั้น ไม่มีอะไรที่เปรียบได้กับร่างกายของเราหรอกครับ  อีกทั้งไม่มีเครื่องไหนที่อยู่ได้ถึงร้อยปีเลย  ฉะนั้นจะว่าชีวิต(ในร่างนี้)ของเรานั้นสั้นนั้นคงไม่ถูกต้องนัก  เพียงแต่เรายึดมั่นถือมั่นในร่างนี้ ในชีวตนี้  มีกิเลส โลภ โกรธ หลง เป็นองค์ประกอบที่ทำให้เรารู้สึกว่า เรามีชีวิตที่สั้น  และลืมนึกถึงคำสอนของพระพุทธโคดม ที่ว่า เรามีชีวิตนิรันดร์

ถ้าคุณ lonely  เข้าใจได้ คุณจะไม่มีความกลัวในความตาย ไม่มีความดีใจในการเกิด ไม่เสียใจในการเจ็บ หรือ แก่ครับ  และจะเข้าใจในเรื่อง กรรม มากขึ้น  ความตายไม่ใช่เป็นเรื่องน่ากลัวหรือน่าเสียใจเลยครับ  เคยรู้ความหมายของ จุติ มั้ยครับ  การจุติเป็นการดับเพื่อเกิดใหม่  ทุกครั้งที่มีการกล่าวถึงการจุติของเทพฯ จะเป็นความยินดีครับ  เพราะได้เกิดใหม่ (ทั้งๆ ที่ต้องตายก่อน)   คนส่วนใหญ่ที่กลัวตายก็เพราะยึดติดในร่างนี้ และโลกนี้  กลัวอนาคตที่ยังไม่รู้ในชีวิตหน้า  ยิ่งเป็นคนที่มีกิเลสหนา มีกรรมไม่ดีมากๆ ยิ่งกลัวตาย เพราะกลัวจะต้องไปรับกรรมที่ก่อไว้ในโลกหน้า  ฉะนั้น พระพุทธถึงสอนให้ทำกรรมดี เพื่อความไม่ประมาทในโลกนี้ครับ

ทั้งหมดนี้เป็น ความคิดของผมนะครับ  อาจจะไม่ตรงกับของท่านอื่นบ้าง ไม่ต้องเชื่อผมไปหมดนะครับ  ผมไม่เคยบวชเรียน อ่านหนังสือพระก็น้อยครับ  แต่จับเอาความรู้เล็กน้อยที่พอจะมีบ้างทางพุทธมีประยุกต์กับความรู้ทางวิทยาศาสตร์กับวิศวกรรมที่ได้เรียนมา  ประสมกันเป็นความเข้าใจของผมเองครับ

[lonely]

     คุณgai   สาธุ ค่ะ ได้ประโยชน์มั่กๆๆ จนต้องอ่านหลายรอบ

  สงสัยต้องมีคำถามต่อไปอีกแล้วล่ะว่า

 เราไม่ควรยึดติดที่ ตัวกู ของกู 

 เราทาม-มาย-ทาม ไม่ได้ อ่ะ

[tobb]

คุณ gai แกไม่ยึดติดทุกสิ่งทุกอย่าง เข้าใจในวัฏสงสาร จะไปนิพพานแล้ว

งั้นพวกลําโพง พวกเครื่องหลอดทั้งหลายที่สะสมไว้

ยกให้ผมก็ได้ ผมยังมี EGO อยู่เลย อัตตาเยอะแยะไปหมด

ได้ป่าวคุณ gai  เนอะ เนอะ เนอะ

[gai]

เราไม่ควรยึดติดที่ ตัวกู ของกู 

 เราทาม-มาย-ทาม ไม่ได้ อ่ะ

คุณ lonely ให้โจทย์ยากกับผมเลย  นอนคิดแล้วคิดอีก ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยยังไง  อัตตาของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน  ผมเองก็อย่างที่บอกไม่เคยบวชเรียน ก็ไม่บังอาจจะไปสอนหรือแนะนำได้ ขนาดท่านปลัดบวชเรียนแล้ว ก็ยังให้คนข้างๆ ปล่อยวางยังไม่ได้เลย        ผมก็คงได้แต่ช่วยให้ความคิดในแง่มุมของผมเพื่อพิจารณา  ส่วนจะทำได้หรือทำไม่ได้ มันอยู่ที่ตัวของแต่ละคนเอง  การจะเริ่มได้ก็ต้องมีความตั้งใจที่จะทำให้ได้ก่อน แล้วค่อยหาทาง  ค่อยๆ ศึกษาตัวเอง มอดูตัวเอง ทำความเข้าใจกับตัวของตัวเอง โดยอาศัยหลักของแต่ละคณาจารย์เป็นเครื่องช่วย  เมื่อไรที่ไม่เข้าข้างตัวเอง นั่นก็แสดงว่าเริ่มที่จะปล่อยวางได้แล้วครับ

ขอขอบคุณคุณ tobb มากๆ ที่จะช่วยสงเคราะห์ให้ผมได้หลุดพ้น  แต่เท่าที่ขอคงยังไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก ถ้าจะกรุณาสงเคราะห์ผมจริงๆ ก็ช่วยรับบ้านอีก 2 หลัง ทาวน์เฮ้าส์อีก 2 หลัง คอนโดมิเนียม 5 ห้อง รถยนต์อีก 4 คัน พร้อมด้วยเงินสะสมของผมประมาณ 10 ล้านเศษไปด้วย ช่วยให้ผมหลุดพ้นจากทางโลกย์ จะเป็นพระคุณอย่างสูงเลยครับ         

[tobb]

เราไม่ควรยึดติดที่ ตัวกู ของกู 

 เราทาม-มาย-ทาม ไม่ได้ อ่ะ

คุณ lonely ให้โจทย์ยากกับผมเลย  นอนคิดแล้วคิดอีก ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยยังไง  อัตตาของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน  ผมเองก็อย่างที่บอกไม่เคยบวชเรียน ก็ไม่บังอาจจะไปสอนหรือแนะนำได้ ขนาดท่านปลัดบวชเรียนแล้ว ก็ยังให้คนข้างๆ ปล่อยวางยังไม่ได้เลย        ผมก็คงได้แต่ช่วยให้ความคิดในแง่มุมของผมเพื่อพิจารณา  ส่วนจะทำได้หรือทำไม่ได้ มันอยู่ที่ตัวของแต่ละคนเอง  การจะเริ่มได้ก็ต้องมีความตั้งใจที่จะทำให้ได้ก่อน แล้วค่อยหาทาง  ค่อยๆ ศึกษาตัวเอง มอดูตัวเอง ทำความเข้าใจกับตัวของตัวเอง โดยอาศัยหลักของแต่ละคณาจารย์เป็นเครื่องช่วย  เมื่อไรที่ไม่เข้าข้างตัวเอง นั่นก็แสดงว่าเริ่มที่จะปล่อยวางได้แล้วครับ

ขอขอบคุณคุณ tobb มากๆ ที่จะช่วยสงเคราะห์ให้ผมได้หลุดพ้น  แต่เท่าที่ขอคงยังไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก ถ้าจะกรุณาสงเคราะห์ผมจริงๆ ก็ช่วยรับบ้านอีก 2 หลัง ทาวน์เฮ้าส์อีก 2 หลัง คอนโดมิเนียม 5 ห้อง รถยนต์อีก 4 คัน พร้อมด้วยเงินสะสมของผมประมาณ 10 ล้านเศษไปด้วย ช่วยให้ผมหลุดพ้นจากทางโลกย์ จะเป็นพระคุณอย่างสูงเลยครับ         

สาธุ ...ใจดีจริงๆ จริงป่าว  เอาครับ 

[gai]

สาธุ ...ใจดีจริงๆ จริงป่าว  เอาครับ 


เอ้อ...คุณ tobb ถ้าได้มาแบ่งๆกันมั่งนะครับ
กำลังหาที่ให้กิ๊กอยู่...

อ้าว คุณปลัด เห็นชวนไปบวช นึกว่าจะหลุดพ้นแล้วซะอีก     

[lonely]

  แหม หลังจากอ่านคำตอบแล้ว ได้แต่ปลงว่าสุดท้าย มันขึ้นอยู่กับตัวเราจริงแฮะ
 แต่คุณปลัด ngo คงถูกทางบ้านคุมบ่อยๆ เลยตอบทุกกะทู้แบบโดน..มั่กๆ
 แล้วคุณ gai พี่ท่านก้อรู้แจ้งเห้นจริง จัง
  อิอิ ที่สำคัญ แบ่งสมบัติให้หนู ...บ้างนะ ฮ่าๆๆๆ

[gai]

สงสัยเราจะได้นิพพานอีกไม่นานแน่ มีคนคอยช่วยเต็มไปหมด         

[tobb]

สาธุ ...ใจดีจริงๆ จริงป่าว  เอาครับ 


เอ้อ...คุณ tobb ถ้าได้มาแบ่งๆกันมั่งนะครับ
กำลังหาที่ให้กิ๊กอยู่...

ได้ครับ แบ่งๆกัน

กลัวว่าคุณ gai จะให้บ้าน แถมกิ๊ก ด้วยซิ

แต่ไม่รู้ว่าคุณ gai แอบมีกิ๊ก ไว้บ้านหลังไหนบ้าง เยอะจริงๆ 

ก็ดีไม่ต้องไปหาใหม่ เอื้อก เอื้อก เอื้อก ชอบจิงๆ   
 


 

[iTUBE]

ขณะที่มีชีวิตอยู่ควรทำแต่ความดี ทำจิตให้ผ่องใส ควบคุมจิตให้นิ่ง เวลา flash back จะได้ไม่ว้าวุ่นครับ 

ผมว่า เมื่อถึงเวลา Flash Back ผมคงจะมีแต่ภาพที่ประทับใจ
ตอนนี้ได้แต่พยายามไม่ทำอกุศลกรรมทั้งปวง ถ้าทำ ก็จะไม่ให้คนอื่นเดือดร้อน

[gai]

สาธุ ...ใจดีจริงๆ จริงป่าว  เอาครับ 


เอ้อ...คุณ tobb ถ้าได้มาแบ่งๆกันมั่งนะครับ
กำลังหาที่ให้กิ๊กอยู่...

ได้ครับ แบ่งๆกัน

กลัวว่าคุณ gai จะให้บ้าน แถมกิ๊ก ด้วยซิ

แต่ไม่รู้ว่าคุณ gai แอบมีกิ๊ก ไว้บ้านหลังไหนบ้าง เยอะจริงๆ 

ก็ดีไม่ต้องไปหาใหม่ เอื้อก เอื้อก เอื้อก ชอบจิงๆ   
 


 

อันนี้จะเป็นปัญหาแล้วครับคุณ tobb  ถ้าจะเอากิ๊กผมแถมไปด้วย สงสัยคุณ tobb ต้องพิสูจน์ตัวเองว่าเก่งกว่าผม  ไม่งั้นกิ๊กผมคงไม่ยินยอมตามไปด้วย         

[tobb]

สาธุ ...ใจดีจริงๆ จริงป่าว  เอาครับ 


เอ้อ...คุณ tobb ถ้าได้มาแบ่งๆกันมั่งนะครับ
กำลังหาที่ให้กิ๊กอยู่...

ได้ครับ แบ่งๆกัน

กลัวว่าคุณ gai จะให้บ้าน แถมกิ๊ก ด้วยซิ

แต่ไม่รู้ว่าคุณ gai แอบมีกิ๊ก ไว้บ้านหลังไหนบ้าง เยอะจริงๆ 

ก็ดีไม่ต้องไปหาใหม่ เอื้อก เอื้อก เอื้อก ชอบจิงๆ   
 


 

อันนี้จะเป็นปัญหาแล้วครับคุณ tobb  ถ้าจะเอากิ๊กผมแถมไปด้วย สงสัยคุณ tobb ต้องพิสูจน์ตัวเองว่าเก่งกว่าผม  ไม่งั้นกิ๊กผมคงไม่ยินยอมตามไปด้วย         

แค่กิ๊ก ไม่เป็นปัญหาหรอกครับ แค่พาผมสู่ชั้น 7 ก็พอแหยวว

ที่เป็นปัญหาก็มี พวกบ้านที่ดิน รถยนต์ เงิน ล่ะครับ

มีต่อคิวหลายท่าน เด๋วหารจาไม่ลงตัว ละครับ เอื้อก เอื้อก เอื้อก 

[gai]

สาธุ ...ใจดีจริงๆ จริงป่าว  เอาครับ 


เอ้อ...คุณ tobb ถ้าได้มาแบ่งๆกันมั่งนะครับ
กำลังหาที่ให้กิ๊กอยู่...

ได้ครับ แบ่งๆกัน

กลัวว่าคุณ gai จะให้บ้าน แถมกิ๊ก ด้วยซิ

แต่ไม่รู้ว่าคุณ gai แอบมีกิ๊ก ไว้บ้านหลังไหนบ้าง เยอะจริงๆ 

ก็ดีไม่ต้องไปหาใหม่ เอื้อก เอื้อก เอื้อก ชอบจิงๆ   
 


 

อันนี้จะเป็นปัญหาแล้วครับคุณ tobb  ถ้าจะเอากิ๊กผมแถมไปด้วย สงสัยคุณ tobb ต้องพิสูจน์ตัวเองว่าเก่งกว่าผม  ไม่งั้นกิ๊กผมคงไม่ยินยอมตามไปด้วย         

แค่กิ๊ก ไม่เป็นปัญหาหรอกครับ แค่พาผมสู่ชั้น 7 ก็พอแหยวว

ที่เป็นปัญหาก็มี พวกบ้านที่ดิน รถยนต์ เงิน ล่ะครับ

มีต่อคิวหลายท่าน เด๋วหารจาไม่ลงตัว ละครับ เอื้อก เอื้อก เอื้อก 

คุณ tobb เข้าใจผิดแล้วมั้ง  คุณ tobb ต้องเป็นฝ่ายพาไม่ใช่ให้เค้าพา เค้าอาจจะยินยอมตามไปต่างหาก         
ส่วน ปัญหาอีกอันนั้น สงสัยจะหนักด้วยเหมือนกัน         

[tobb]

ยังงั้นไม่เอากิ๊กแล้ว ไม่ต้องพาไปไหนแล้ว

เหมือนท่านปลัด ดีกว่า ตังต์อย่างเดียว

เด๋ว ไปหากิ๊กเอง 55555555

[lonely]

    วันนี้รู้สึก หดหู่จังเลย ใครมีอะไรที่ทำให้หายหดหู่ได้บ้าง อย่างว่านะ ชีวิตจะให้มีแต่ด้านที่สดใสไปหมดก้อไม่ได้ มันต้องมีชีวิตที่ให้เราได้ใช้สมองและสองมือของเราบ้าง

[tobb]

    วันนี้รู้สึก หดหู่จังเลย ใครมีอะไรที่ทำให้หายหดหู่ได้บ้าง อย่างว่านะ ชีวิตจะให้มีแต่ด้านที่สดใสไปหมดก้อไม่ได้ มันต้องมีชีวิตที่ให้เราได้ใช้สมองและสองมือของเราบ้าง

ทํายังไง บอกหน่อยจิ ใช้สมองกับสองมือ นี่

ถ้ายังไม่หายเหงา ไปเดิน RCA ซักรอบ น่าจะตื่นเต้นได้บ้างเล็กน้อย

วันนี้คืนวันศุกร์ด้วย รับรอง ร้าน ROUTE 66 คนตรึม

[gai]

    วันนี้รู้สึก หดหู่จังเลย ใครมีอะไรที่ทำให้หายหดหู่ได้บ้าง อย่างว่านะ ชีวิตจะให้มีแต่ด้านที่สดใสไปหมดก้อไม่ได้ มันต้องมีชีวิตที่ให้เราได้ใช้สมองและสองมือของเราบ้าง

เรื่องดีๆ เรามักลืม  เรื่องไม่ดีเรามักจำ  ถ้าเข้าใจตรงนี้  ปรับเปลี่ยนความคิดได้ เตือนตนเองอยู่เสมอ จะหายหดหู่ครับ

จะเล่าเรื่องพุทธประวัติเรื่องหนึ่งที่ผมชอบมาก
ในสมัยที่พระพุทธองค์ได้ทรงตรัสรู้ใหม่ๆ  พระองค์ทรงเริ่มออกเทศนานั้น  พวกชีพราหมณ์ต่างออกมาต่อต้าน เนื่องจากสิ่งที่พระองค์ทรงเทศนานั้น ขัดแย้งอย่างรุนแรงกับความเชี่อของฮินดู  ไปเทศนาที่ใด ก็จะมีม็อบเสื้อเหลือ เสื้อแดง เอ้ยยยย ชุดขาว อิ อิ ออกมาด่าทอขับไล่  โดยเฉพาะพวกกูรูเหล่าชีพราหมณ์ที่มีลูกศิษย์ลูกหามากๆ  จะมายืนด่าทอหน้าอาศรมของพระองค์ท่านอยู่เป็นประจำ  แต่พระองค์ท่านก็เพิกเฉยมิได้มีการตอบโต้ใดๆ ยิ่งไม่มีการตอบโต้ใดๆ พวกพราหมณ์เหล่านั้นก็ยิ่งมีอารมณ์โกรธ  จนกระทั่งมีพราหมณ์ใหญ่คนนึง (ขออภัยที่จำชื่อไม่ได้) ท้อ เพราะด่าทอเท่าไรก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเกิดอาการสงสัย  จึงได้ขอเข้าเฝ้าพระองค์ท่านและเรียนถามพระพุทธเจ้าว่า ทำไมท่านถึงได้ไม่มีการตอบโต้อะไรเลย  พระพุทธเจ้าก็ทรงถามกลับว่า ท่านพราหมณ์หากแม้เมื่อใดท่านมีแขกสำคัญมาเยือนท่าน ท่านจะต้อนรับแขกผู้นั้นอย่างไร  พราหมณ์ก็ตอบว่า เมื่อมีแขกมาเยือน เจ้าบ้านก็ต้องนำข้าวปลาอาหารออกมาต้อนรับสิ  พระพุทธองค์ก็ถามต่อว่า แล้วถ้าแขกท่านนั้นมิได้รับทานสิ่งที่ท่านนำมาต้อนรับเล่า พราหมณ์ก็ตอบว่า อ้าว ถ้าเขา้ไม่รับทาน เราก็เก็บไว้กินเองนะสิ  พระพุทธองค์ก็ทรงเทศนาต่อเลยว่า เช่นใดก็เช่นนั้น  สิ่งที่ท่านนำมาให้กับข้าพเจ้าทุกๆ วัน ข้านี้มิได้รับไว้ พวกท่านก็รับกลับคืนไปทุกครั้ง พระองค์ถึงมิได้มีการโกรธตอบ มิได้ย่อท้อที่จะเทศนาต่อ หรือรู้สึกหดหู่อย่างใดเลย  พราหมณ์ได้ฟังดังนั้นก็เลื่อมใสและขอเข้าบวชเป็นพระสงฆ์ต่อมา

เรื่องนี้เตือนใจผมเสมอครับ เวลาที่ผมเจออะไรที่ไม่ดี มีใครมายื่นสิ่งที่ไม่ดีให้ผม ผมจะไม่รับ ไม่ตอบโต้ และในทางกลับกัน ผมจะเห็นใจและให้ความหวังดีกลับคืนไป  ซึ่งส่วนใหญ่ถ้าเป็นกรรมของเขา เขาก็จะรับเอาสิ่งที่มาให้ผมกลับไป และมันมีผลเป็นทวีคูณกับผู้นั้น  แต่ถ้าเขาหมดกรรมเขาก็จะเข้าใจและไม่กลับไปทุกข์อีก
คนเรามักจะชอบรับสิ่งไม่ดีที่คนอื่นนำมายื่นให้ มีใครด่า ใครว่า ใครนินทาก็จะมีอารมณ์เก็บกลับมา นอนคิด อาฆาตเคียดแค้น  แต่สิ่งดีๆ รับมามักจะอยู่กับเราไม่นาน เรามักจะลืม  ถ้าเรากลับความคิดนี้ให้ได้ เราก็จะมีความสุขกับชีวิตครับ

[lonely]

 
    ^-^จริงด้วยคุณ gai เรามักคิดถึงและนึกถึงสิ่งไม่ดีที่มีคนมายื่นให้ ทำให้มาคิดหลายตลบ จนไมเกรนขึ้น แต่พอได้ย้อนกลับมาอ่านเพื่อนๆที่ตอบจะยิ้มออก
  และขอบคุณสิ่งดีๆที่มอบให้ใน htg นี้
     :drunkแต่แบบคุณ tobb มิดีเลย เพราะเราเป็นเด็กดี RCA ก้อไม่เคยเที่ยว ของมึนเมาก้อไม่แตะ :whistlingมีแต่นั่งดูเค้า diy และฟังเพลง อ่านหนังสือนี่
สุดยอดของความสุข
    ดูจิแล้วหดหู่ได้ไงเน๊าะ คุณ ngo ปลัดสุดเก๋า...ว่าไง

[gai]

    ^-^จริงด้วยคุณ gai เรามักคิดถึงและนึกถึงสิ่งไม่ดีที่มีคนมายื่นให้ ทำให้มาคิดหลายตลบ จนไมเกรนขึ้น แต่พอได้ย้อนกลับมาอ่านเพื่อนๆที่ตอบจะยิ้มออก
  และขอบคุณสิ่งดีๆที่มอบให้ใน htg นี้
     :drunkแต่แบบคุณ tobb มิดีเลย เพราะเราเป็นเด็กดี RCA ก้อไม่เคยเที่ยว ของมึนเมาก้อไม่แตะ :whistlingมีแต่นั่งดูเค้า diy และฟังเพลง อ่านหนังสือนี่
สุดยอดของความสุข
    ดูจิแล้วหดหู่ได้ไงเน๊าะ คุณ ngo ปลัดสุดเก๋า...ว่าไง

นั่นแหละครับ พยายามกลับความคิด กลับนิสัยสันดานของความเป็นปุถุชน แล้วชีวิตจะมีความสุข อะไรไม่ดี นิพพานมันซะ อาจารย์ท่านนึงที่สวนโมกข์ก็เคยถกธรรมกับผม ท่านก็อธิบายจุดนี้ว่า ทุกอย่างมีเกิด คงอยู่และดับไป  ถ้าเราเกิดอารมณ์ไม่ดี มันจะคงอยู่ถ้าเราไม่ปล่อยวาง ถ้าเราปล่อยวางมันก็คือนิพพาน  ท่านให้เราตั้งมั่นอยู่ในสติและปัญญา มันห้ามสิ่งเหล่านี้ไม่ให้เกิดไม่ได้ แต่เราสามารถนิพพานมันได้ ยิ่งฝึกบ่อยจะยิ่งดับได้เร็วขึ้น  ท่านว่าคนเรามันก็เป็นคน ยังไงก็มีความรู้สึก แต่ถ้าดับมันได้เร็วเท่าไร ก็ใกล้อรหันต์มากขึ้นเท่านั้น  ท่านว่าอรหันต์นั้น เวลาเกิดและดับของอารมณ์มันสั้นมากจนวัดไม่่ได้ เหมือนกับว่าไม่มีเกิดยังงั้น แต่จริงๆ มันเกิด เพียงแต่ดับได้เร็วมากกกเลย  เอ ไม่รู้ว่าตอนนี้ อาจารย์ชื่อดังอีกท่านที่พร่ำสอนว่า โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า ท่านดับโมโหท่านได้ยัง           

ผมเองก็พยายามดับทุกข์ตัวเองพอได้  แต่สุขนี่สิ ยังดับไม่ค่อยได้        อย่างที่ท่านปลัดว่า เห็นเด็กแล้วยัง........ แต่ถึงจะดับได้ ก็ยังต้องใช้เวลา             

[tobb]

    ^-^จริงด้วยคุณ gai เรามักคิดถึงและนึกถึงสิ่งไม่ดีที่มีคนมายื่นให้ ทำให้มาคิดหลายตลบ จนไมเกรนขึ้น แต่พอได้ย้อนกลับมาอ่านเพื่อนๆที่ตอบจะยิ้มออก
  และขอบคุณสิ่งดีๆที่มอบให้ใน htg นี้
     :drunkแต่แบบคุณ tobb มิดีเลย เพราะเราเป็นเด็กดี RCA ก้อไม่เคยเที่ยว ของมึนเมาก้อไม่แตะ :whistlingมีแต่นั่งดูเค้า diy และฟังเพลง อ่านหนังสือนี่
สุดยอดของความสุข
    ดูจิแล้วหดหู่ได้ไงเน๊าะ คุณ ngo ปลัดสุดเก๋า...ว่าไง

เราก็แค่ ปุถุชน ธรรมดา ไม่รู้อีกกี่ หลายแสน อสงไขยกัลป จะได้นิพพาน
แค่เปลี่ยนสถานที่ เป็นผู้คนรอบๆตัวเรา เปลี่ยน บรรยากาศ เปลี่ยนอากาศที่เคยหายใจ เปลี่ยน สถานที่ที่เคยใช้ชีวิตจมจ่อมกับมันทั้งวัน ชีวิตมันอาจจะเจอ มุมมองใหม่ๆและวิธีคิดใหม่ก็ได้ ไม่ได้บอกว่าไปสถานที่แบบนี้มันไม่ดี ดีหรือไม่ดี ผมว่าน่าจะอยู่ที่การกระทํามากกว่าน่ะ ไปแล้วได้เห็นคนหลายๆชีวิตหลายๆกริยา มันน่าจะทําให้หายเหงาได้ไม่มากก็น้อย เหมือนเมื่อสมัยก่อนๆตอนเรียน ทํา โปรเจค หรืออ่านหนังสือใก้ลจะส่งกับสอบแล้วยัง งึก ๆงั่กๆ อยู่เครียดด้วย ออกไปเดินเล่น หรือ ขับรถไป พาเลส ซักรอบ โอ้โห กลับมาทางานอ่านหนังสือได้ต่อ รู้ว่ามันมีชีวิตชีวาขึ้นเป็นกองเลยล่ะ

ปล. คําเตือน ไม่เชื่ออย่าลบลู่  ลองดู แล้วจะรู้ว่ามีจริง 55555555

[gai]

    ^-^จริงด้วยคุณ gai เรามักคิดถึงและนึกถึงสิ่งไม่ดีที่มีคนมายื่นให้ ทำให้มาคิดหลายตลบ จนไมเกรนขึ้น แต่พอได้ย้อนกลับมาอ่านเพื่อนๆที่ตอบจะยิ้มออก
  และขอบคุณสิ่งดีๆที่มอบให้ใน htg นี้
     :drunkแต่แบบคุณ tobb มิดีเลย เพราะเราเป็นเด็กดี RCA ก้อไม่เคยเที่ยว ของมึนเมาก้อไม่แตะ :whistlingมีแต่นั่งดูเค้า diy และฟังเพลง อ่านหนังสือนี่
สุดยอดของความสุข
    ดูจิแล้วหดหู่ได้ไงเน๊าะ คุณ ngo ปลัดสุดเก๋า...ว่าไง

เราก็แค่ ปุถุชน ธรรมดา ไม่รู้อีกกี่ หลายแสน อสงไขยกัลป จะได้นิพพาน
แค่เปลี่ยนสถานที่ เป็นผู้คนรอบๆตัวเรา เปลี่ยน บรรยากาศ เปลี่ยนอากาศที่เคยหายใจ เปลี่ยน สถานที่ที่เคยใช้ชีวิตจมจ่อมกับมันทั้งวัน ชีวิตมันอาจจะเจอ มุมมองใหม่ๆและวิธีคิดใหม่ก็ได้ ไม่ได้บอกว่าไปสถานที่แบบนี้มันไม่ดี ดีหรือไม่ดี ผมว่าน่าจะอยู่ที่การกระทํามากกว่าน่ะ ไปแล้วได้เห็นคนหลายๆชีวิตหลายๆกริยา มันน่าจะทําให้หายเหงาได้ไม่มากก็น้อย เหมือนเมื่อสมัยก่อนๆตอนเรียน ทํา โปรเจค หรืออ่านหนังสือใก้ลจะส่งกับสอบแล้วยัง งึก ๆงั่กๆ อยู่เครียดด้วย ออกไปเดินเล่น หรือ ขับรถไป พาเลส ซักรอบ โอ้โห กลับมาทางานอ่านหนังสือได้ต่อ รู้ว่ามันมีชีวิตชีวาขึ้นเป็นกองเลยล่ะ

ปล. คําเตือน ไม่เชื่ออย่าลบลู่  ลองดู แล้วจะรู้ว่ามีจริง 55555555

คุณ tobb นี่คือแนวทางของ วชิรญาณ ครับ  แต่ว่ายังขาดอยู่อีกนิดคือ ไปสัมผัสให้รู้ แล้วใช้ปัญญาพิจารณาให้เห็นว่ามันดีหรือไม่ดี  อยากทำอะไรทำ แต่ว่าทำแล้วต้องแยกแยะให้ออกว่ามันป็นกุศลหรืออกุศล  มันยากตรงนี้แหละครับ เพราะก่อนจะไปสัมผัสต้องศึกษาให้กระจ่าง และทำอย่างมีสติ  ถ้าพลาดไปหลงยึดติดละก็ จบเห่         
แนวทางนี้เลยกลายเป็นต้องห้ามสำหรับบ้านเรา ที่ยึดกับแนวหินยาน ที่ห้าม ห้าม และห้าม  จะรู้ก็แค่ผ่านตัวหนังสือว่า มันดี หรือไม่ดี  แนวทางของบ้านเราให้หลีกหนี ห้ามไปสัมผัส  แต่ถ้าเกิดหลุดไปสัมผัสก็อาจจะเตลิดเข้าป่าเลย         

[tobb]

แค่สัมผัสแล้วซึมซับผ่านตัวเรา ไม่ต้องลองไปซะทุกอย่าง เหมือนตัวอย่างเล็กๆ เห็นคนชกกัน

เตะกัน เราไม่ต้องไปชก เตะกันเหมือนเขา แค่เราเดินหัวชน ขอบประตู ก็ว่าเจ็บจะแย่อยู่แล้ว

เหล้าก็คงไม่ต้องไปกินเหมือนเขาก็ได้ เขากว่าจะกินกันได้เป็นขวดๆ กินกันเป็นคืนๆ คนกินต้อง ฝึกกันมานาน

แค่จิบๆ อึก 2 อึก ไม่อร่อยก็คายทิ้ง เลิกกิน ได้รับรู้ถึงรสมันก็พอแล้ว

แต่ถ้าเป็นผม แก้วแรกกินแล้วขื่นๆ อีกไม่กี่แก้วก็เมาแล้ว แต่ถ้าแก้วแรก ออกหวาน ลื่นๆคอ

โอ้ย..... ราตรียังอีกยาวไกล เลย ขอรับ เอื้อก เอื้ก เอิ้ก เอิ้ก อ้าว เชียร์ กึ้บ ๆ

[lonely]

 

                ยอมแพ้ มีแต่คอทองแดง กาน ทั้ง น๊านเลย
            เห้นแล้วอยาก มาวตาม แต่ ทาม ม่ายได๊

[post-girl]

คุยอะไรกัน ตามไม่ทันเลยเนี่ย ไม่ได้เข้ามาหลายวัน 

[PRINCO]

ชีวิตช่างผ่านไปไวนัก

[lonely]

  ใช่แล้ว ที่เค้าพูดว่า ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก
  ต้องการทำอะไรให้รีบทำซะ
  ก่อนที่อะไรๆมันจะสายเกินไป
 ก้อนะ  ชีวิต..คือชีวิต
 แต่..ไม่ต้องเอาชีวิต....แลกชีวิตนะ  มันน่ากลัว...........

[lonely]

   ถ้าคนที่เรารักเค้าเข้าใจเราผิด แปรเจตนารมณ์เราผิดๆ เราจะทำอย่างไรดี ชีวิต :yuckyซึ่งช่วงนี้คิดว่าจะไม่มีอุปสรรค ก้อมามีอีกจนได้....

[lonely]

  คงต้องใช้บริการคุณปลัด NGO และคุณ GAIให้ช่วยแนะนำแล้ว แต่..ไม่เอาเป็นมือที่3นะ กลัวมือที่ 4 จะแทรก

  เฮ้อ ! จนบัดนี้แล้ว ยังไม่ได้คุยกานเลย......

 คงรอให้เค้า หาย..จาก โกธรเราก่อนมั๊ง