หัวข้อ: ชีวิตคือชีวิต

[เป็ดย่างนวลจันทร์]

 

[lonely]

  ความลับ มันจะมีในโลกบ้างมั๊ยนะ

  ทำไมนะเราถึงทำตามใจตัวเองบ้างไม่ได้เลย

  แล้วเราจะต้องทรมานกับความลับไปอีกนานมั๊ย

  ทำอย่างไรดี

[lonely]

  เมื่อวานได้คุยกับคนที่เราอยากคุยด้วย

  รู้สึกดีที่ปรับความเข้าใจกันได้

  ตอนนี้พยายามทำใจให้สงบและ รอ..ต่อไป

 โดยเค้าบอกว่าอย่าไปตั้งความหวังอะไรมาก

 เราคงต้องยอมรับและเชื่อว่า สักวัน ต้องมีวันที่เป็นของเรา..อีกครั้ง

[lonely]

   มีได้ข้อคิด ดีๆว่า หน้าที่..และหัวใจ..มันทำงานกันคนละหน้าที่

  เป็นข้อคิด ที่ดีจังเลย

 เพราะตอนนี้ หน้าที่..ก้อต้องทำให้ดีที่สุด

 หัวใจ ก้อพยายาม ยืดหยุ่นและเยียวยา

 เพื่อให้ ใจ เราเข้มแข็ง แม้มันจะบอกว่า ..เหนื่อยแล้วนะ..ใจเรา..

[lonely]

    โหย..โห่..ฮิ้ว...

[lonely]

  ขอเพียงให้ใจเรานั้นเป็นสุขก้อพอ  ดีมากเลยคุณปลัด พอได้อ่านแล้วมัน คลิ๊กเลย ชอบ ชอบ

 ตอนนี้เลยเริ่ม ทาม-จาย...บ้างแล้ว ทุกข์กับเค้าให้น้อยลง

 อยู่กับใจเราให้มากขึ้น

 ขอ..เพียง..ให้..ใจ..เรา เป็นสุข จริงๆเลย

ทุกวันนี้ ใจไม่เป็นสุข เราจะต้องคิดว่า ไม่มีอะไรถูก อะไรผิด  เราพยายามหาโลกส่วนตัวของเราให้เจอ แม้ใจจะร้อนรน

[gai]

ถ้าอยากเก็บก็ต้องไม่ทุกข์  ควบคุมจริตของจิตด้วยการพิจารณา ปล่อยวางเมื่อจิตจะพาไปสู่ความทุกข์แห่งการผิดหวัง  ขณะเดียวกันก็พยายามนึกถึงช่วงเวลาที่เคยสุข คุมจิตให้พอเพียงกับความสุขนั้น  ต้องหมั่นฝืกช่วงแรกๆ อาจจะช้า แต่พอจิตเริ่มหายพยศ เราจะคุมมันง่ายขึ้น และสามารถดับทุกข์ได้เร็วขึ้นๆ  อาจารย์ที่สวนโมกข์ท่านนึง เคยสอนผมว่านี่เป็นนิพพานอย่างนึง มีเกิด คงอยู่ และดับไป ยิ่งเราดับได้เร็วเท่าไร  เรามีจิตที่ใกล้นิพพานมากขึ้นเท่านั้น  เคยมีการพิสู่จน์ทางวิทยาศาสตร์แล้วว่า ก่อนที่จิตจะออกจากร่างเรานั้น  เหตุการณ์ต่างๆ ที่เคยเราทำ เคยเกิดในชีวิตเรา จะปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว ฝรั่งเรียกว่า flash back  ถ้าเรามีกรรมไม่ดีมาก และไม่สามารถควบคุมจิตได้ก่อนตายจะทรมานมาก  แต่จิตที่ถูกฝึกมาอย่างดี จะสามารถหยุดความรู้สึกทุกข์-สุขนี้ได้เร็วทัน ผมเข้าใจว่านี่การนิพพาน จิตจะไม่ไปเกิดใหม่ แต่กลับไปเป็นส่วนหนึ่งของพลังจักรวาล

อันที่จริง ทุกข์กับสุข คือสิ่งเดียวกัน  แต่ถูกคนขีดเส้นแบ่งแยกออกเป็นด้านบวกคือ สุข และ ด้านลบคือทุกข์  ความเข้าใจของคนทั่วไป อยากมีแต่สุขและไร้ทุกข์ เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เพราะเมื่อไร้ทุกข์ ก็จะไร้สุข  งงมั้ยครับ      การขีดเส้นของคนแต่ละคน แต่ละสังคมก็ต่างกัน  บางอย่างทำในที่หนึ่ง คนไม่ยอมรับ เลยเกิดทุกข์  แต่พอไปทำอีกที่หนึ่ง คนยอมรับ กลายเป็นสุข  จะสุขหรือทุกข์สุดท้ายมันก็อยู่ที่ใจเรานั่นแหละครับที่จะขีดเส้นแบ่งมัน  ผมยกตัวอย่างง่ายๆ  คนส่วนใหญ่ซี้อ ล็อตเตอรี่ เพราะคิดว่า ถ้าถูกรางวัลที่ 1 ได้เกือบร้อยล้าน ชีวิตนี้ต้องเป็นสุขแน่ๆ  ถ้าคนธรรมดาอย่างเรา มีคนเอาเงินมาให้ 100 ล้าน ส่วนใหญ่จะดีใจ เป็นสุข (ในช่วงเวลานั้น)  แต่ลองเปลี่ยนสถานะเราดูครับ ลองจินตนาการว่าเราเคยมีเงินเกือบแสนล้าน แล้ววันนึง เราเกิดมีเงินเหลือ 100 ล้าน ชีวิต ความรู้สึกเราจะเป็นยังไง (คิดเปรียบเทียบเฉยๆ นะครับ อย่าไปคิดถึงใครบางคน      )  มีใครจะเป็นสุขได้บ้างครับ  เงิน 100 ล้าน เหมือนกัน แต่พอต่างคน ต่างสถานะ ความรู้สึกต่างกันราวฟ้ากับดิน   

อยากจะเล่าต่ออีกนิด ไม่ทราบว่าคุณ lonely เล่นหวยกับเขาหรือปล่าว ส่วนผมไม่เล่น และก็พูดให้คนฟังมาเป็นสิบปีแล้ว ว่าเงินจากหวยเป็นเงินร้อน เป็นสิ่งชักนำความทุกข์มาในชีวิต  เคยมีการสำรวจในประเทศสหรัฐฯ ว่าคนที่เคยถูกล็อตโต้รางวัลใหญ่ (เงินรางวัลมากกว่าเราเป็นสิบเท่า) แล้วชีวิตเป็นอย่างไรมั่ง  ผลการตามสำรวจพบว่า เกินครึ่ง บ้านแตก และจำนวนไม่น้อยสุดท้ายกลายเป็นคนไม่มีบ้านอยู่ (homeless)  คนบ้านเราก็ไม่ใช่ย่อย มีทั้งได้เงิน เสียเพื่อน เสียญาติ (งกไม่แบ่งใคร เลยไม่มีใครคบ) และเสียเงินจนเกือบหมด  ผมเล่าไปเล่ามา ก็เจอคนที่เคยถูกรางวัลที่ี 1 ชีวิตตกอับเข้าจริงๆ คนหนึ่ง อายุเกือบ 70 แล้ว แต่ต้องออกมาขับรถนำเที่ยว หาเลี้ยงลูกชายที่เสเพลไม่ยอมทำงาน  เขาเล่าว่า ตอนถูกหวย บ้านร้อนจนอยู่ไม่ได้ มีคนกดกริ่งทั้งวัน  มูลนิธิสารพัดทั่วประเทศ ก็มาเยี่ยมเยือนทุกวันทั้งปี  ญาติที่เกิดมาไม่เคยรู้จัก ก็ได้พบ เพื่อนที่ไม่เคยเห็นหน้าเป็นสิบปีก็มาหา ทุกคนเอาความทุกข์มา ขอความช่วยเหลือ ก็คือขอเงิน ได้ไปก็หายหมด ไม่เคยมีใครเอามาคืน  สุดท้ายเงินที่คิดว่าเยอะจนใช้ไม่หมด ก็หมดลง ลูกก็เหลวไหล เพราะคิดว่าพ่อรวยแล้ว หนังสือหนังหาไม่เรียน อายุเกือบ 40 ยังให้่พ่อหาเลี้ยง  กรรมมั้ยครับ 

[lonely]

  ขอบคุณ ที่แนะนำ อ่านหลายรอบเพื่อให้เข้าใจ และพยายามทำตาม เหมือนรู้หมดนะ ว่าต้องทำอย่างไร แต่ก้อตัดใจไม่ได้ ไม่ยอมปล่อยวาง แต่พูดตามจริง อยากเก็บสิ่งนั้นไว้กับตัว ถึงแม้รู้ดีว่า สิ่งนั้นไม่ดี เหมือนเค้าบอกว่า อยากลืมกับจำ อยากจำกับลืม นั่นแหละ

[gai]

ที่จริง ผมว่าคุณ lonely มีความเข้าใจดีถึงปัญหา  ถ้าคุณสามารถเข้าใจปัญหาแล้ว ปลง ปล่อยว่าง เพ่งมองดูจริตของจิตตนเอง ก็จะเข้าใจมัน ควบคุมมันได้
แต่บ่วงกรรม บ่วงกิเลสมันยากที่่จะหลุดพ้น  กรรมเป็นเครื่องพันธนาการจิต การทำบุญมากๆ อาจจะช่วยให้พ้นกรรมเก่า ทำบุญแล้วอย่าลืมกรดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรม นายเวร เทพที่ปกปักรักษาเรา ขอขมากรรม อธิษฐานให้เราพ้นบ่วงกรรม  จากนั้นถ้าทำได้ ก็อย่างที่คุณปลัดอธิบาย ถือศีล นั่งสมาธิ บ้าง  น่าจะช่วยให้สิ่งที่เรารู้และเข้าใจแต่ตัดไม่ได้ สามารถตัดได้หลุดพันซักวันครับ

นี่ผมแนะนำ ทั้งทางสาย หินยาน มหายาน และวชิรยาน ผสมกันไปเลยนะครับ     

[lonely]

   อ่ะ นะ ถก ปัญหา ศาสนานี่ อ่านเข้าใจยาก มั่กๆๆค่ะ แต่ก้อดี ทำให้เข้าถึง ว่าแต่ว่า ใครก้อได้ ช่วยบอกหน่อยว่า..

  เราจะมีวิธี ดับทุกข์ที่เกิดจากในใจเราได้อย่างไร คือเราเป็นประเภทคนคิดมาก คิดอยู่นั่นแหละว่า ตอนนั้นทำไมเราปล่อยให้เป็นแบบนั้น

 ทำไมเราไม่ทำแบบนี้นะ จะได้ไม่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นมา

 และตอนนี้เรายึดติดกับคน คนหนึ่งมากเป็นคนที่เราไม่สามารถ ตัดจากใจเราได้

 เราจะทำอย่างไรให้ใจเราสงบ เฮ้อ  ชีวิต  หนอ  ชีวิต.........

[gai]

อริยะสัจ 4 คือหัวใจของพุทธฯ และมรรค 8 เป็นแนวปฏิบัติหลักของหินยาน  แต่พุทธฯ สายอื่น ถึงแม้ก็จะมีมรรค 8 เหมือนกัน แต่ก็จะเน้นไปในทางต่างกัน  จุดมุ่งหมายก็คือ สิ่งสุดท้าย ปัญญา ปัญญาเท่านั้นที่ทำให้เราหลุดพันวัฏสงสาร ส่วนศีลและสมาธิ เป็นเครื่องนำพาเราไปสู่ปัญญา  พุทธนิกายอื่น ยึดถือแนวทางต่างกัน อย่างมหายานเน้นการทำบุญ แผ่เมตตา มากกว่าการถือศีล เซ็นเน้นทางการศึกษา พัฒนาความคิด ยิ่งทางวชิรยานที่นอกจากจะไม่เน้นการถือศีลแล้ว ยังเปิดทางให้สัมผัสกิเลส  แต่จุดมุ่งหมายเดียวกันก็คือปัญญา อย่างที่คุณปลัดว่าไว้เลยครับ ปัญญาที่เข้าใจและตัดกิเลส-ตัณหา   ไม่ทราบว่าคุณปลัดได้ดูหนังเรื่อง AVATAR หรือยังครับ คนสร้างหนังเรื่องนี้ บรรจุแก่นพุทธด้าน เซ็น และ วชิรยานไว้ในนั้นด้วย  ฉากที่นางเอกเข้าช่วยพระเอกด้วยการฆ่าหมาไนต่างดาวนั้น คำพูดของนางเอกกินใจผมมาก  ยิ่งภายหลังนางเอกสอนการฆ่าอย่างถูกวิธีให้กับพระเอก ฆ่าอย่างไร้กิเลส ไร้ตัณหาแต่เปี่ยมไปด้วยจิตเมตตา นั้นเป็นสุดยอดของการสอนแบบหนึ่งในวชิรยานครับ

ผมเคยถกธรรมะกับเจ้าอาวาสวัดเล็กๆ ที่เคร่งครัดพระวินัยมาก วัดหนึ่ง ทำนองนี้ หลังจากที่ถกกัน ท่านก็เล่าถึงปริศนาธรรมเรื่องหนึ่งว่า มีพระอยู่ 2 รูปเดินธุดงค์ไปในป่าละเมาะ  เมื่อเดินมาถึงริมฝั่งน้ำที่เชี่ยวกราก พบหญิงชาวบ้านยืนกระวนกระวายรุ่มร้อนอยู่ริมฝั่งน้ำ  พระรูปร่างใหญ่กำยำก็เดินไปถามว่า โยมมาทำอะไรที่ริมฝั่งน้ำ มีปัญหาอะไรหรือ หญิงชาวบ้านก็เล่าว่า มาหายาและจะกลับไปหาลูกทีป่วยที่อยู่อีกด้านหนึ่งของแม่น้ำ  แต่ตอนนี้แม่น้ำน้ำไหลเชี่ียวมากน่ากลัว ไม่กล้าข้ามกลับไป ใจก็เป็นห่วงลูกที่ป่วย จึงร้อนรน  พระรูปนั้นก็กล่าวว่า งั้นโยมก็ขึ้นขี่หลังอาตมาเถอะ อาตมาจะนำโยมข้ามไปอีกฝั่งนั้นเอง  ฝ่ายพระอีกรูปหนึ่งที่เดินมาด้วยได้ยินก็ตกใจ แต่ก็มิได้ทักท้วง  เมื่อทั้งหมดได้ข้ามน้ำมายังอีกฝั่งหนึ่งแล้ว พระทั้งสองก็เดินธุดงค์ต่อไป โดยพระรูปที่ไม่ได้ช่วยหญิงชาวบ้านนั้น รู้สึกตะขิดตะขวงใจตลอด ผ่านไปได้ 2 วัน ก็ทนไม่ไหว เอ่ยกับพระรูปร่างใหญ่ว่า ท่าน ท่านไม่รู้สึกผิดอะไรเลยหรือ  พระรูปร่างใหญ่ก็งุนงง แล้วก็ถามกลับว่า มีอะไรเกิดขึ้น เราทำผิดอะไร  พระรูปนั้นก็กล่าวถึงการผิดศีลข้อใหญ่ที่พระกับสีกาจะถูกต้องกันไม่ได้ ท่านอาบัติไปแล้ว  พระรูปร่างใหญ่ก็เลยพูดว่า อ้าว ท่าน เราวางสีกานั่นที่ริมฝั่งน้ำไปตั้งแต่ 2 วันที่แล้ว  แต่ท่านทำไมยังแบกมาถึงนี่อีกเล่า
เจ้าอาวาสถึงกับยินดีที่ผมคุยให้ท่านฟังเรื่องการสัมผัสกิเลสด้วยกาย กับการสัมผัสด้วยใจ และก็เล่าปริศนาธรรมข้อนี้ให้ผมฟัง  ผมก็เลยขยายความต่อว่า พระรูปแรกสัมผัสสีกาด้วยกาย แต่ใจไม่ได้สัมผัส ทำไปด้วยใจกุศลไร้กิเลส  ส่วนพระรูปหลังไม่ได้สัมผัสสีกาด้วยกาย แต่ใจกลับสัมผัส ยึดติดกับศีลข้อห้าม คิดว่า ญ กับ ช สัมผัสกันเมื่อไรต้องมีแต่กิเลสทางเพศ สัมผัสแล้ววางไม่ลง มีอกุศลจิตติดไปตลอด  นี่เป็นด้านลบของหินยาน ที่ห้ามก่อนแล้วอธิบายทีหลัง แต่การอธิบายก็ไม่ได้พยายามลบล้างความเชื่อในการห้าม ทำให้คนจำนวนมากไม่หลุดพ้น ยึดติดกับศีล เหมือนกับที่เคยเกิดกับพระอานนท์ไงครับ

นั่นคือความเข้าใจและแนวทางของผมครับ

[gai]

ความหมายของท่านปลัด ก็คือ มีแต่คนที่นับถือพุทธ เท่านั้นที่มีโอกาสหลุดพ้นวัฏสงสาร ถ้าโลกนี้ไม่มีพระพุทธเจ้า สัตว์โลกทั้งหลาย -ไม่สิ ต้องมนุษย์เท่านั้น สัตว์นับถือศาสนาพุทธไม่ได้- ก็ไม่มีโอกาส  ใช่มั้ยครับ  แล้วคนที่นับถือพุทธ หลุดพันกันอย่างไร มากน้อยแค่ไหน อะไรคือ วัฏสงสาร อะไรคือนิพพาน ในความเห็นของคุณปลัดครับ

[gai]

มีเหรอครับ "คนที่ควบคุมจิตของตนเองได้" ถ้ายังไม่ใช่พระอริยะบุคคล
หรืออาจเป็นแนวทางของศาสนาหรือลัทธิอื่น เพราะในศาสนาพุทธ พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนเอาไว้
ผมคงเชื่อแต่คำสอนของ "พระพุทธเจ้า" เท่านั้น ผมไม่อาจบัญญัติคำสอนของตนเอง
เพราะผมคงไม่เก่งกว่าพระพุทธเจ้าไปได้ และสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนเอาไว้ ผมก็สามารถปฏิบัติตามได้
ว่าแต่ว่า สิ่งที่คุณ gai เคยเห็นมา คุณ gai สามารถปฏิบัติตามได้ไหมครับ หรือว่าเป็นความสามารถเฉพาะบุคล
ห้ามลอกเลียนแบบ???

ที่ผมพูดถึงนั้น ผมได้อ่านและศึกษาครับ พิจารณาจากแนวทางอื่นที่ไม่ใช่พุทธที่เรารู้จักเพียงอย่างเดียวครับ  พุทธเองก็ยังมีอีกหลายแนว ของเราเป็น หินยานที่ยึดการถือศีล แต่วชิรญาณ มหาญาณ เซ็น ฯลฯ มีแนวทางที่แตกต่างจากเรา  แม้แต่ศาสนาอื่น ไม่ว่าจะเป็นคริสต์สารพัดนิกาย มุสลิม เหล่านี้ ล้วนมีผู้สำเร็จญาณ โดยไม่ได้เดินตามทางพุทธเลย  หรือแม้แต่ในพุทธที่เรายึดถือ ถ้าคุณปลัดจะพินิจ พิจารณาให้ดี ออกนอกกรอบที่ตีไว้ จะเห็นว่า พระพุทธเจ้าเราเองก่อนจะบรรลุขั้นสุดยอด ก็ได้บรรลุในชั้นต้นๆ ตั้งแต่ยังไม่เป็นมนุษย์ (พระพุทธโคดม มีกำเนิดจากโค ตามความเชื่อของพุทธ)  แม้แต่ในพระไตรปิฏก ก็มีการเอ่ยถึงการยึดถือศีลแล้วไม่บรรลุของพระอริยะที่ได้ชื่อว่า มีความจำเป็นเลิศแม่นยำในศีลทุกข้อ คือ พระอานนท์  สุดท้ายท่านสำเร็จอรหันต์ตอนที่หมดความอดทน เลิกยึดติดศีล ใช่มั้ยครับ
คำสอนของพระพุทธเจ้าเอง ที่เรารู้จักนี้ ก็เป็นคำสอนที่ถูกเรียบเรียงขึ้นครับ  พระไตรปัฏกฉบับที่เรายึดติดนั้น ถูกเขียนขึ้นหลายครั้ง จากผู้ที่มีความรู้แต่ยึดติดกับจารีตบางอย่างในหลายๆ สมัย บางเรื่องผมเองก็ไม่เข้าใจ และรับไม่ได้ อย่างการกดขี่ทางเพศที่มีปัญหาไปไม่นานนี้  ผมไม่เข้าใจว่าทำไม พุทธฯ บ้านเราถึงได้มีปัญหากับการบวชภิกษุณีนัก ถึงกับประกาศตัดขาดวัดที่รับฝรั่งเพศแม่มาบวช
ผมเองก็ไม่ได้บัญญติคำสอนเอง แต่อยากให้ท่านปลัดได้เปิดใจ อ่านหนังสือพุทธจากแหล่งอื่นบ้าง  ทูกสาขา ทุกนิกาย ก็รับมาจากพระพุทธเจ้าทั้งนั้นครับ แต่การตีแผ่ ขยายความ มันแตกต่างกันออกไป บางสาขาก็เพี้ยนไปมาก  ถ้าท่านปลัดพิจารณาดูให้ดี พุทธฯ ในบ้านเรา ส่วนใหญ่ (แต่ไม่ใช่ทั้งหมด) ไม่ใช่พุทธฯ ครับ เปลือกภายนอกเป็นพุทธ แต่ภายในเป็นพราหมณ์  เอาแค่การห้อยพระเครี่อง กราบพระพุทธรูป นี่ที่จริง ก็ไม่ใช่พุทธแล้วครับ

ผมเชื่อว่า ในจักรวาล ธรรมชาติ มีกฏแห่งความสมดุลย์ ที่จะรักษาองค์ประกอบของจักรวาลเอาไว้  กฏเกณฑ์เหล่านี้ ยากที่เราจะหยั่งถึง และมีความลึกลับมากมาย มีเหตุมีผลในทางของมัน ที่ความคิด ความรู้สึกของเราเองก็ไม่อาจจะเข้าใจได้  พระพุทธเจ้า ท่านพบทางสว่างที่นำไปสู่การหลุดพ้น กฏเกณฑ์เหล่านี้ ทางหนึ่ง และนำมาเผยแพร่  แต่ในความจริง ผมยังเชื่อว่า มีทางอื่นอีกหลายทางที่นำสู่การหลุดพ้นได้เช่นกัน เพราะมีพื้นฐานคล้ายกัน คือพบความจริงแห่งจักรวาล
ในสายทางวิทยาศาสตร์เอง นักวิทยาศาสตร์ชั้นนำของโลกส่วนใหญ่ไม่ได้นับถือศาสนาใดๆ เลย แต่ท่านเหล่านี้ ก็สำเร็จในทางหนึ่ง ท่านเหล่านี้ถึงมีความสามารถพิเศษที่จะสร้าง ค้นคิดสิ่งที่มนุษย์ปุถุชนอย่างเราทำไม่ได้  และก็มีหลายท่านที่พบว่า พุทธฯ เป็นศาสตร์ที่คล้องจองกับวิทยาศาสตร์  ขนาดไอน์สไตน์เอง ก็ยังยกย่องศาสนาพุทธ (แต่ไอน์สไตน์ก็ไม่ได้มาเข้าพุทธ)  และพุทธฯ ที่ไอน์สไตน์รู้จัก ผมก็เชี่อว่าไม่ใช่แนวทางหินยานของเราครับ  แต่น่าจะเป็นวชิรญาณ ที่แพร่หลายในโลกตะวันตกมากกว่า

ทั้งหมดนี่เป็นความคิดของผม ที่ประมวลจากการเห็นและอ่านมานะครับ  ไม่ใช่ว่าผมจะยกมาว่าแนวทางหรีอความเชี่อของผู้อื่นผิดนะครับ เพียงแค่อยากเปิดทางความคิดของผมให้ผู้อื่นลองพิจารณาดูเท่านั้นครับ

แนวทางหลักของผมคือพยายามทำตามคำสอน "อย่ายึดมั่น ถือมั่น" ให้มากที่สุด  ไม่ยึดติดแม้กระทั่ง ศีล ครับ     

[gai]

ที่คุณ gai ว่า การถือคืล และการนั่งสมาธิ นั้นก็อาจจะไม่จำเป็น

ผมกลับเห็นว่าจำเป็น เพราะการไม่เบียดเบียน ก็คือ "ศีล"
การทำสมาธิ จะทำให้ใจเราสงบเป็นหนึ่งเดียว 
ไม่ลำเอียง ไม่แบ่งเป็น 2 มาตรฐาน แบบที่คุณ gai ว่า
เพราะฉะนั้น ปัญญาที่เกิดขึ้นจากการกระทำใดๆ
ก็จะบริสุทธิไม่มีอคติไปด้วย มันเป็นพื้นฐานของกับและกัน
...[color=yellow]เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ[/color]...

ใช่ครับ จำเป็นสำหรับคนทั่วไปที่ไม่สามารถควบคุมจิตของตนได้
แต่ที่ผมเขียน ก็เพราะผมเห็นคนที่สามารถควบคุมจิตของตนได้โดยแนวทางอื่นที่ไม่ใช่การถือศีล และนั่งสมาธิ
ผมเขียนเพื่อชักนำให้คิดนอกกรอบครับผม

[gai]

   นับถือเลยอ่ะ คุณ gai มีความคิดและแง่มุมที่ดี เราเอง ยังได้ข้อคิดหลายๆอย่างจากคุณ gai

  ตอนนี้ อยากให้ใจตัวเองสงบ แต่อย่าบอกให้นั่งสมาธิ อย่าบอกให้สวดมนต์ ทาม-ม่าย-ด้าย

        ขอคำจำกัดความว่า   อยู่อย่างสงบไม่เป็นทุกข์เพราะคนอื่น

การนั่งสมาธิ การสวดมนต์เป็นทางหนึ่งที่ช่วยให้ใจสงบ แต่ว่าเป็นแค่ขั้นแรกเท่านั้น 
ขั้นต่อไปนั้นสำคัญกว่า คือเมื่อสงบแล้วใช้ ปัญญาพิจารณาดูเหตุและผลแห่งทุกข์นั้น
ซึ่งก็มีการสรุปเป็นแนวทางอยู่แล้ว คือ ศีล สมาธิ ปัญญา
อันที่จริง ถ้าเราฝึกการใช้ปัญญา จนเป็นนิสัย  ผมว่าการถือคืล และการนั่งสมาธิ นั้นก็อาจจะไม่จำเป็น
แนวทางของพุทธที่ผมยึดคือการเข้าใจเหตุแห่งทุกข์ และการตอสนองของจิตต่อเหตุเหล่านั้น  รู้เท่าทันมัน แล้วก็ควบคุมมัน
อย่าเข้าข้างตนเอง  อย่าใช้ 2 มาตราฐาน    เราคิดต่อผู้อื่นอย่างไร ก็คิดกับตนเองอย่างนั้น เราก็จะเข้าใจตนเอง
จากนั้น ก็ปลงครับ รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร ทำได้แค่ไหน  ก็พอใจในสิ่งที่มีอยู่เท่านั้น  ใจก็น่าจะเป็นสุขครับ
เอ คิดไปเขียนไป ชักเริ่มงงเอง     

[lonely]

   นับถือเลยอ่ะ คุณ gai มีความคิดและแง่มุมที่ดี เราเอง ยังได้ข้อคิดหลายๆอย่างจากคุณ gai

  ตอนนี้ อยากให้ใจตัวเองสงบ แต่อย่าบอกให้นั่งสมาธิ อย่าบอกให้สวดมนต์ ทาม-ม่าย-ด้าย

        ขอคำจำกัดความว่า   อยู่อย่างสงบไม่เป็นทุกข์เพราะคนอื่น

[gai]

ผมเคยไปฟังธรรมจากพระวัดป่าแห่งหนึ่ง ท่านเป็นพระผู้ใหญ่ระดับเจ้าอาวาส
ท่านพูดถึงการปฏืบัติธรรม การทำจิตให้ว่าง การละกิเลสในขั้นต่างๆ เหมือนในหนังสือ.....
ท่านพูดอยู่นาน พอท่านพูดจบ ผมถามท่านว่า "ที่ท่านพูดมาทั้งหมดนี้ ท่านทำได้ใหมครับ".....
เท่านั้นละ กระโดดหนีเกือบไม่ทัน ถึงได้รู้ว่าท่านเหมือนกับหลายๆคนที่เป็นนักอ่าน นักคิด แต่ไม่เคยปฏิบัติ.....
ชอบสอน...เอ่าความรู้จากหนังสือมาสอน ...ใส่ความคิดตัวเองลงไปด้วย ไม่ใช่จากประสบการณ์ สอนไปก็คงไม่มีใครไปนิพพานได้หรอกครับ
มีแต่จะพากันลงนรก.....

 
 

นั่นแหละครับ ปัญหาของสังคมเราทุกวันนี้  ชอบอ่าน ชอบสอน แต่ไม่ชอบคิด ไม่ชอบทำ
ผมเจอมากระทั่งว่า เรียนมา ทำงานแล้ว แต่พอเราซักไป กลับตอบเราไม่ได้ ไปๆ มาๆ เราไม่ได้เรียนมา แต่กลับต้องมาสอนเค้าซะอีก
ผมเคยเขียนบอกแล้วว่า ผมไม่เคยบวชเรียน และก็ไม่สนับสนุนแล้วกระทั่งลูกให้บวชตามธรรมเนียมด้วย 
ลูกอยากบวช ผมก็กำชับว่า บวชต้องมีจุดประสงค์ บวชต้องเพื่อเรียนรู้จริง
ส่วนตัวผมเองชอบอ่าน ชอบคิด เลยมีอะไรแปลกๆ  มาเขียนเล่น     

[lonely]

    ;Dขอบคุณคุณปลัดที่ทำให้เช้านี้ได้หัวเราะ เอิ๊ก เอิ๊ก

    คิดว่าคุณปลัด มัวแต่ไปนั่งฟังธรรม ซะแล้ว

  ถามจริง ถามท่านแบบนั้น อีหลีอ่ะ

[lonely]

  ไม่หรอก ถ้าเราคิดได้บวก อย่างที่คุณ gai บอกนะ ป่านนี้ไม่ต้องมานั่งเป็นทุกข์ แบบนี้หรอก ค่ะ

  เพราะเรา ไม่ยอมปล่อยวาง ในบางเรื่อง กับ จมปลัก กับความคิดเดิมๆ

  ประมาณว่า   ...รักไม่ยอมเปลื่ยนแปลง น่ะ....ฮ่าๆๆๆ

[gai]

 เฮ้อ...ทำไงดีนะ

   ปีนี้ครายๆ ก้อบอก ดุ เราเชื่อว่าทุกปีมีทั้งดีและไม่ดี

   ขึ้นอยู่กับตัวเราว่า เราจะคิด บวก หรือเปล่า ใช่มั๊ยคุณ gai

  l ส่วนเรา ปีใหนๆ ใจก้อเหมือนเดิม กายมีแต่เสื่อมลง แต่ความคิดนี่ซิ...ไปเรื่อยเลย

แบบนี้ น่าจะจิดเป็น จิตวิทยาหมู่ (mob psychology)  โดยมีการชักนำโดยคนที่ได้รับความเชื่อถือในระดับสาธารณะ (หมอดูชื่อดัง)  ซึ่งถ้าพิจารณาดีๆ อย่างที่คุณ lonely ว่า ในความเป็นจริง มันก็มีทั้งดีและไม่ดีอยู่ตลอดเวลา
การคิดบวกเป็นการแก้ที่ดีจริงๆ อย่างที่คุณ lonely ว่าเลยครับ  ยิ่งถ้าคิดบวกสวนกระแสได้ ก็มีโอกาสจะมองเห็นโอกาสในวิกฤตได้ง่ายขึ้น

กายเสื่อมเป็นไปตามสังขารที่ไม่เที่ยง  ไม่มีวิถีทางไหนที่หยุดมันได้  คุณ lonely เข้าใจได้ดี ก็น่าจะเข้าถึงใจของตนเอง แยกแยะความจริงกับความเพ้อฝันออกจากกันได้ ความคิดถึงได้เจริญงอกงามไปเรื่อย  เยี่ยมมากเลยครับ 

[lonely]

 เฮ้อ...ทำไงดีนะ

   ปีนี้ครายๆ ก้อบอก ดุ เราเชื่อว่าทุกปีมีทั้งดีและไม่ดี

   ขึ้นอยู่กับตัวเราว่า เราจะคิด บวก หรือเปล่า ใช่มั๊ยคุณ gai

  l ส่วนเรา ปีใหนๆ ใจก้อเหมือนเดิม กายมีแต่เสื่อมลง แต่ความคิดนี่ซิ...ไปเรื่อยเลย

[gai]

  ต้องขอโทคุณ 69 ที่ปล่อยให้ตามหา ฮ่าๆๆๆ  c)ไม่ได้หายไปใหน เพียงแต่หลบใจที่คอยว้าวุ่น ถึงคนอื่นเท่านั้นเอง

  แล้วคุณ 69 ล่ะ ชีวิตคือชีวิตช่วงนี้เป็นอย่างไร

  จริงก้อแอบเหงาอยู่นะ

 เลยหลบไปจาก htg นี่แหละอิอิ ต่อแต่นี้จะพยายามมาไม่ให้หาย ปาย-หยาย-แย๊ว

  ชีวิตช่วงนี้ก้อแกว่ง ๆ น่ะคะพี่ lonely สงสัยดวงจะชงกับพี่เสือค่ะ 

  จิตใจว้าวุ่น แต่ไม่มีที่ไหนให้หลบพักใจได้เลยค่ะ 

   กลับมาออนบ่อย ๆ นะคะ คิดถึง 

ปีเสือปีนี้ดุน่าดูเลย คนรู้สึกไม่ดีกันเยอะ
อัตตาหิ อัตตโน นาโถ
ตนเท่านั้น ที่เป็นที่พึ่งแห่งตนที่ดีที่สุด 

[meine 69]

  ต้องขอโทคุณ 69 ที่ปล่อยให้ตามหา ฮ่าๆๆๆ  c)ไม่ได้หายไปใหน เพียงแต่หลบใจที่คอยว้าวุ่น ถึงคนอื่นเท่านั้นเอง

  แล้วคุณ 69 ล่ะ ชีวิตคือชีวิตช่วงนี้เป็นอย่างไร

  จริงก้อแอบเหงาอยู่นะ

 เลยหลบไปจาก htg นี่แหละอิอิ ต่อแต่นี้จะพยายามมาไม่ให้หาย ปาย-หยาย-แย๊ว

  ชีวิตช่วงนี้ก้อแกว่ง ๆ น่ะคะพี่ lonely สงสัยดวงจะชงกับพี่เสือค่ะ 

  จิตใจว้าวุ่น แต่ไม่มีที่ไหนให้หลบพักใจได้เลยค่ะ 

   กลับมาออนบ่อย ๆ นะคะ คิดถึง 

[lonely]

  ต้องขอโทคุณ 69 ที่ปล่อยให้ตามหา ฮ่าๆๆๆ  c)ไม่ได้หายไปใหน เพียงแต่หลบใจที่คอยว้าวุ่น ถึงคนอื่นเท่านั้นเอง

  แล้วคุณ 69 ล่ะ ชีวิตคือชีวิตช่วงนี้เป็นอย่างไร

  จริงก้อแอบเหงาอยู่นะ

 เลยหลบไปจาก htg นี่แหละอิอิ ต่อแต่นี้จะพยายามมาไม่ให้หาย ปาย-หยาย-แย๊ว

[meine 69]

คุณ Gai นี่สุดยอดของคำคมเลยนะ แต่วันนี้เราว่าเรารู้สึกเหงาๆอีกแล้วล่ะ

เราอยู่ไกล เค้าอยู่ไกล

ใจก้อคอยแต่ห่วงหา

ยามไกลตาใช่ว่าจะไกลใจ

ขอเพียงเราต่างมี เวลา ที่สามารถ จูนเข้าหากันได้บ้าง จะดีไม่น้อยนะ

  อ่านแล้วเหงา ๆ เศร้า ๆ ยังไงไม่รู้นะคะพี่ Lonely   

  ตอนนี้ก้อเหงาๆ รู้สึกใจมันแกว่ง ๆ ยังไงไม่รู้ มันหวิว ๆ อยู่ข้างใน  อยากร้องไห้  แต่ ทำไม่ได้   อึดอัด เนอะ

  เฮ้อ เศร้า  ชีวิตก้อแบบนี้แหละค่ะ  เรากำหนดอะไรไม่ได้ซักอย่าง   

[lonely]

คุณ Gai นี่สุดยอดของคำคมเลยนะ แต่วันนี้เราว่าเรารู้สึกเหงาๆอีกแล้วล่ะ

เราอยู่ไกล เค้าอยู่ไกล

ใจก้อคอยแต่ห่วงหา

ยามไกลตาใช่ว่าจะไกลใจ

ขอเพียงเราต่างมี เวลา ที่สามารถ จูนเข้าหากันได้บ้าง จะดีไม่น้อยนะ

[gai]

    มีเรื่องบางเรื่องที่เป็นสิ่งดีๆ และอยู่ในความทรงจำที่ดี เราควรต้องเก็บมันเอาไว้ใช่มั๊ย

  เรามีเรื่องดีๆเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ มันเป็นเรื่องของพรหมลิขิตและแรงบันดาลใจ

  เราเชื่อแล้วว่า เมื่อเราตั้งใจและอธิฐานอะไรไปและเราสวดมนต์ไหว้พระทุกวัน มันจะเกิดผลดีกับสิ่งที่เราต้องการและอธิฐานไปนั้น

 เราเชื่อแล้วว่า ...คนเราต้องมีวันที่ ฟ้า..เปิดสำหรับเราบ้าง ไม่ว่าวันใดก้อวันหนึ่ง

       ขอเราอย่าท้อ ขอเราให้อดทน..........แม้ระยะเวลาจะยาววววไกลลลลล

POSITIVE THINKING ครับ  กำลังฮิตเลย 

[lonely]

    มีเรื่องบางเรื่องที่เป็นสิ่งดีๆ และอยู่ในความทรงจำที่ดี เราควรต้องเก็บมันเอาไว้ใช่มั๊ย

  เรามีเรื่องดีๆเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ มันเป็นเรื่องของพรหมลิขิตและแรงบันดาลใจ

  เราเชื่อแล้วว่า เมื่อเราตั้งใจและอธิฐานอะไรไปและเราสวดมนต์ไหว้พระทุกวัน มันจะเกิดผลดีกับสิ่งที่เราต้องการและอธิฐานไปนั้น

 เราเชื่อแล้วว่า ...คนเราต้องมีวันที่ ฟ้า..เปิดสำหรับเราบ้าง ไม่ว่าวันใดก้อวันหนึ่ง

       ขอเราอย่าท้อ ขอเราให้อดทน..........แม้ระยะเวลาจะยาววววไกลลลลล

[lonely]

 ไปเที่ยวเสียหลายวันเลย จริงนะ คุณ gai กรรมเวรจริงๆ คือไปอ่านตอนที่เค้าบอกคนเราจะเร่งทำงานให้เสร็จเมื่อถึงเวลาที่เป็นเส้นตายไง ทีนี้ เราเลยบอกพ่อเจ้าประคูณทูลหัว เพราะแกชอบทำแบบนี้ไง เท่านั้นแหละ งานเข้าเลย โมโหเป็นฟืนเป็นไฟเลย ฮ่าๆๆๆ
  มันมีเทค-กะ-นิค ในการอ่านแล้วนำไปใช้ได้เยอะน๊า..ขอบอก
  คุณ  seed พึ่งเรียนจบ อาไร..

[-seednew]

พึ่งจบจากการเรียน ตอนนี้ก้อคือ ประตูบานต่อไป   

[gai]

  แล้ว..ตอนนี้มีอ๊ะเปล่า ล่ะ ค๊า..คุณปลัด

 อ้อ  ฝากบอกคุณ gai เมื่อคืนอ่านหนังสือที่แนะนำมา ปรากฎว่าได้ผลแฮะ คนข้างกายเรามีนิสัยเหมือนที่เค้าบอก 

 ปรากฎว่า พอบอกเค้าไป ระเบิด ตูม ใหญ่เลยค่ะ เถียง กันทั้งคืน

 เฮ้อ  ..ชีวิต หนอ ชีวิต  ช่างมีเรื่องให้ชวนทะเลาะกันจนได้ ฮ่าๆๆๆ

 เมื่อคืน กว่าจะนอนได้ เล่นเอา เหงื่อตกเลย แหะๆๆ

กรรมเวร อ่านยังไง หนังสือสอนให้เรารู้จักชักนำคนอื่นให้คล้อยตามเรา อ่านดูใหม่ดีๆ ครับ มีเทคนิคเยอะ

[ใหญ่]

  แล้ว..ตอนนี้มีอ๊ะเปล่า ล่ะ ค๊า..คุณปลัด

 อ้อ  ฝากบอกคุณ gai เมื่อคืนอ่านหนังสือที่แนะนำมา ปรากฎว่าได้ผลแฮะ คนข้างกายเรามีนิสัยเหมือนที่เค้าบอก 

 ปรากฎว่า พอบอกเค้าไป ระเบิด ตูม ใหญ่เลยค่ะ เถียง กันทั้งคืน

 เฮ้อ  ..ชีวิต หนอ ชีวิต  ช่างมีเรื่องให้ชวนทะเลาะกันจนได้ ฮ่าๆๆๆ

 เมื่อคืน กว่าจะนอนได้ เล่นเอา เหงื่อตกเลย แหะๆๆ

เบาๆหน่อยก็ได้  อย่าหักโหมจนหมดแรงเดินนะครับ  เหงื่อตกแค่จิ๊บๆ 

[lonely]

  แล้ว..ตอนนี้มีอ๊ะเปล่า ล่ะ ค๊า..คุณปลัด

 อ้อ  ฝากบอกคุณ gai เมื่อคืนอ่านหนังสือที่แนะนำมา ปรากฎว่าได้ผลแฮะ คนข้างกายเรามีนิสัยเหมือนที่เค้าบอก 

 ปรากฎว่า พอบอกเค้าไป ระเบิด ตูม ใหญ่เลยค่ะ เถียง กันทั้งคืน

 เฮ้อ  ..ชีวิต หนอ ชีวิต  ช่างมีเรื่องให้ชวนทะเลาะกันจนได้ ฮ่าๆๆๆ

 เมื่อคืน กว่าจะนอนได้ เล่นเอา เหงื่อตกเลย แหะๆๆ

[lonely]

   จังหวัดที่คุณปลัดอยู่ เราเคยไปเที่ยวมาเหมือนกัน สัก 15 ปีที่แล้ว จำได้ว่า ถนนนี่มันเป็นเส้นตรงตลอดเลย

  และไปเที่ยวบึงด้วย จำไม่ได้ว่าบึงอะไร แต่ไปตอนนั้น ยังวัยละอ่อน แต่ ตอนนี้ ละอ่อนน้อยไปหน่อยแย๊ว..

  แล้วคุณปลัด ล่ะ ตอนนี้ที่โน่น เป็น จั๊งได..บ่อ ต้อง เครียด เด้อ...

  DIY ไปเรื่อยๆ เด้อ..

[lonely]

     บ้านใกล้เรือนเคียง หมู่เฮาเอง

[wmm]

แอบอ่านกระทู้นี้ซะนาน ที่แท้คุณ lonely ก็อยู่ที่ๆผมไปบ่อยๆนี่เอง

[lonely]

   หาเจอแล้วค่ะ หนังสือที่คุณ gai แนะนำ คิดว่าคืนนี้ต้องอ่านให้พยายามจบ แม๊ะ แหม บ้านเราก้อแค่ใกล้กับบ้านคุณปลัดนั่นแหละ ห่างกัน นิ๊ด เดียว 300 กว่า โล เอง ฮ่าๆๆ แต่กับผู้กอง นี่ ไกลโรด..เล๊ย เด้อ..

    ตอนนี้ที่จังหวัดเรา เค้ามีงาน ใหม ประเพณีผูกเสี่ยว เด้อ ค๊า..

[ใหญ่]

การอยู่ในสังคม  มิใช่ว่าจะต้องโอนอ่อนผ่อนตามคนมีอำนาจอยู่ร่ำไป  เช่นกัน มิใช่ว่าต้องแข็งขันกับผู้บังคับบัญชาหรือเพื่อนร่วมงานจนเสียคน  หลักการทางทหาร

....จงแข็งแกร่ง  แต่อย่าแข็งกร้าว

..........จงอ่อนโยน  แต่มิใช่อ่อนแอ

..................อย่ายอมแพ้  กับสิ่งที่ชั่วร้าย

............................อย่ายอมตาย  กับสิ่งที่ไม่คู่ควร


แข็งในสิ่งที่ควรแข็ง  อ่อนในสิ่งที่ควรอ่อน ดีที่สุดครับ   พูดได้  แต่บางทีมันก็ทำไม่ได้ครับ 

[gai]

    ลูกสาว ชอบหนังสือ ธรรมะมากๆๆ เมื่อวานไปร้านหนังสือได้แต่หนังสือ ท่าน ว.วชิร มา4-5 เล่ม แปลกแต่จริง 

    ส่วนเรา (แม่) อ่านแนวนวนิยายประเภท สืบสวน สอบสวน นิยายแปล และเบื่อมากๆ ก้ออ่านแนวเศรษฐกิจบ้าง ถ้าเซ็งมาก อ่านนวนิยาย หวานแหวว ไปเล๊ย

    ชีวิต หนอ ชีวิต

   ไฉนเป็นอย่างนี้.......อิอิ

   กำลังตามหนังสือที่คุณ GAI แนะนำอยู่ค๊า....

คุณ lonely ไม่ได้อยู่ใน กทมฯ ใช่มั้ยครับ ไม่รู้ว่าที่จังหวัดที่คุณอยู่จะมีขายหรือปล่าว

[lonely]

   ถ้าเราตั้งความหวังไว้อย่างหนึ่งแล้ว แต่ผลรับมันไม่เป็นดั่งหวัง...........

  เราควร รอ ต่อไปมั๊ย.............

  ที่ไม่เป็นดังหวัง เพราะเราและคนที่เราหวัง มีข้อจำกัด...........

  ไม่เข้าใจว่า ทำไมชีวิตของเรา จึงมีแต่การตั้งความหวัง.............

  และการ รอคอย เท่านั้น........

[lonely]

    ลูกสาว ชอบหนังสือ ธรรมะมากๆๆ เมื่อวานไปร้านหนังสือได้แต่หนังสือ ท่าน ว.วชิร มา4-5 เล่ม แปลกแต่จริง 

    ส่วนเรา (แม่) อ่านแนวนวนิยายประเภท สืบสวน สอบสวน นิยายแปล และเบื่อมากๆ ก้ออ่านแนวเศรษฐกิจบ้าง ถ้าเซ็งมาก อ่านนวนิยาย หวานแหวว ไปเล๊ย

    ชีวิต หนอ ชีวิต

   ไฉนเป็นอย่างนี้.......อิอิ

   กำลังตามหนังสือที่คุณ GAI แนะนำอยู่ค๊า....

[lonely]

     อิ อิ เจอคนรักชาติ อีกเยอะเลย เรารักพระเจ้าอยู่หัว

  แต่ เอ...พวกเราจะก้าว ขา ข้างหนึ่ง ใกล้ ตะแรงแกรง หรือเปล่าน๊อ....ฮ่าๆๆๆๆ

  ดีใจที่คุณ gai และคุณ Kron ให้แง่คิดดีๆ งั้นพวกเราต้องช่วย คุณปลัด แล้วล่ะ

 อย่าให้ใครมาทำลาย ปลัด  ดีๆ อีกน๊า ..ค๊า....

 

[gai]

นี่ละชีวิตจริงๆเลยครับ...
ผมเริ่มต้นทำงานก็ที่ภาคนี้ละ...อากาศหนาวๆ...วังเวงแบบนี้เลย...
ตอนนั้นอายุประมาณ 21 วัยกำลังกิน...กำลังนอน...กำลังเที่ยวเลยแหละ
แต่ไม่มีที่จะเที่ยว บ้านพักที่อยู่ น้ำ-ไฟ ยังไม่มีเลย...ได้แต่ กินกับนอน
มาถึงตอนนี้...แม้จะล่วงเลยมาหลายปีแล้ว...ก็ยังมีสภาพเหมือนเดิมไม่มีผืด
หวลคำนึงถีงชีวิตเรา สมัยนี้ข้าราชการระดับสูง ทำงานยากลำบากมากเพราะการเมืองมันบีบคั้นยิ่งนัก
คงทนอยู่ในระบบได้อีกไม่นาน...ทำให้คนอื่นมามากแล้ว คงต้องใช้เวลาที่เหลือทำให้ตัวเองบ้างละครับ
 

อ่านแล้วเศร้าใจครับ คนดีๆ ทำงานเพื่อประเทศเพื่อสังคม สั่งสมความดีมาเป็นสิบปี  ต้องมาผจญกับพวกลากตั้งที่ใช้เงิน ใช้อำนาจ เข้ามามีอำนาจ  ผลัดกันเข้ามาแสวงหาผลประโยชน์ แล้วก็ทิ้งปัญหาให้คนทำงานต้องหาทางแก้  สุดท้ายคนดีๆ ทนไม่ได้ปล่อยให้สังคมตกเป็นของพวกกินชาติ  ใครว่า ประชาธิปไตยดีกว่าอมาตยาธิปไตย ผมไม่เห็นด้วย ไม่ว่าระบบไหนมันก็ดีทั้งนั้น ถ้าได้คนดีบริหาร  ถ้าเรามีประชาธิปไตยทีแท้จริง ได้คนดีมีความรู้มาทำงานเพื่อชาติ มันก็คงไม่เป็นปัญหาอย่างที่ทำให้คุณปลัดต้องท้ออย่างนี้  แต่นี่ระบบเรามันเป็น ธนาธิปไตย ธนบัตรเป็นใหญ่  คนส่วนใหญ่เห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตัวมากกว่าผลประโยชน์ประเทศชาติ  ขนาดผลประโยชน์ส่วนตนเข้ากับต่างชาติ ก็ไปเข้ากับเค้าเป็นปี่เป็นขลุ่ย ลืมผลประโยชน์ของชาติเรากันไปหมด  หรือว่าเรากำลังจะกลายเป็นทาสชาติอื่นกันแล้ว 

คนเดี๋ยวนี้  เพื่ออำนาจ และเงินตรา ไม่ว่าเป็นฝ่ายรัฐบาลหรือฝ่ายค้าน บางคนแม้แต่ประเทศชาติตัวเองก็คิดทำลายได้ครับ  ผมเป็นทหาร  เห็นสังคมภายนอก  เห็นข้าราชการพลเรือนอยู่กันแล้วหดหู่ครับ  อย่างที่บอก  การเมืองมีอำนาจมากมาย  ดีที่ทหารยังไม่อ่อนปวกเปียกขนาดนั้น ไม่งั้นก็คงมีวิถีชีวิตรับราชการที่คล้ายคลึงกันครับ 

ดีใจครับ ที่ยังมีทหารที่รักชาติ เห็นแก่ประเทศชาติจริงๆ  ไม่ใช่เหลือแต่ทหารรับใช้นักการเมือง หาแต่ประโยชน์ใส่ตัว ขอเป็นกำลังใจให้ครับ   

[ใหญ่]

นี่ละชีวิตจริงๆเลยครับ...
ผมเริ่มต้นทำงานก็ที่ภาคนี้ละ...อากาศหนาวๆ...วังเวงแบบนี้เลย...
ตอนนั้นอายุประมาณ 21 วัยกำลังกิน...กำลังนอน...กำลังเที่ยวเลยแหละ
แต่ไม่มีที่จะเที่ยว บ้านพักที่อยู่ น้ำ-ไฟ ยังไม่มีเลย...ได้แต่ กินกับนอน
มาถึงตอนนี้...แม้จะล่วงเลยมาหลายปีแล้ว...ก็ยังมีสภาพเหมือนเดิมไม่มีผืด
หวลคำนึงถีงชีวิตเรา สมัยนี้ข้าราชการระดับสูง ทำงานยากลำบากมากเพราะการเมืองมันบีบคั้นยิ่งนัก
คงทนอยู่ในระบบได้อีกไม่นาน...ทำให้คนอื่นมามากแล้ว คงต้องใช้เวลาที่เหลือทำให้ตัวเองบ้างละครับ
 

อ่านแล้วเศร้าใจครับ คนดีๆ ทำงานเพื่อประเทศเพื่อสังคม สั่งสมความดีมาเป็นสิบปี  ต้องมาผจญกับพวกลากตั้งที่ใช้เงิน ใช้อำนาจ เข้ามามีอำนาจ  ผลัดกันเข้ามาแสวงหาผลประโยชน์ แล้วก็ทิ้งปัญหาให้คนทำงานต้องหาทางแก้  สุดท้ายคนดีๆ ทนไม่ได้ปล่อยให้สังคมตกเป็นของพวกกินชาติ  ใครว่า ประชาธิปไตยดีกว่าอมาตยาธิปไตย ผมไม่เห็นด้วย ไม่ว่าระบบไหนมันก็ดีทั้งนั้น ถ้าได้คนดีบริหาร  ถ้าเรามีประชาธิปไตยทีแท้จริง ได้คนดีมีความรู้มาทำงานเพื่อชาติ มันก็คงไม่เป็นปัญหาอย่างที่ทำให้คุณปลัดต้องท้ออย่างนี้  แต่นี่ระบบเรามันเป็น ธนาธิปไตย ธนบัตรเป็นใหญ่  คนส่วนใหญ่เห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตัวมากกว่าผลประโยชน์ประเทศชาติ  ขนาดผลประโยชน์ส่วนตนเข้ากับต่างชาติ ก็ไปเข้ากับเค้าเป็นปี่เป็นขลุ่ย ลืมผลประโยชน์ของชาติเรากันไปหมด  หรือว่าเรากำลังจะกลายเป็นทาสชาติอื่นกันแล้ว 

คนเดี๋ยวนี้  เพื่ออำนาจ และเงินตรา ไม่ว่าเป็นฝ่ายรัฐบาลหรือฝ่ายค้าน บางคนแม้แต่ประเทศชาติตัวเองก็คิดทำลายได้ครับ  ผมเป็นทหาร  เห็นสังคมภายนอก  เห็นข้าราชการพลเรือนอยู่กันแล้วหดหู่ครับ  อย่างที่บอก  การเมืองมีอำนาจมากมาย  ดีที่ทหารยังไม่อ่อนปวกเปียกขนาดนั้น ไม่งั้นก็คงมีวิถีชีวิตรับราชการที่คล้ายคลึงกันครับ 

[gai]

นี่ละชีวิตจริงๆเลยครับ...
ผมเริ่มต้นทำงานก็ที่ภาคนี้ละ...อากาศหนาวๆ...วังเวงแบบนี้เลย...
ตอนนั้นอายุประมาณ 21 วัยกำลังกิน...กำลังนอน...กำลังเที่ยวเลยแหละ
แต่ไม่มีที่จะเที่ยว บ้านพักที่อยู่ น้ำ-ไฟ ยังไม่มีเลย...ได้แต่ กินกับนอน
มาถึงตอนนี้...แม้จะล่วงเลยมาหลายปีแล้ว...ก็ยังมีสภาพเหมือนเดิมไม่มีผืด
หวลคำนึงถีงชีวิตเรา สมัยนี้ข้าราชการระดับสูง ทำงานยากลำบากมากเพราะการเมืองมันบีบคั้นยิ่งนัก
คงทนอยู่ในระบบได้อีกไม่นาน...ทำให้คนอื่นมามากแล้ว คงต้องใช้เวลาที่เหลือทำให้ตัวเองบ้างละครับ
 

อ่านแล้วเศร้าใจครับ คนดีๆ ทำงานเพื่อประเทศเพื่อสังคม สั่งสมความดีมาเป็นสิบปี  ต้องมาผจญกับพวกลากตั้งที่ใช้เงิน ใช้อำนาจ เข้ามามีอำนาจ  ผลัดกันเข้ามาแสวงหาผลประโยชน์ แล้วก็ทิ้งปัญหาให้คนทำงานต้องหาทางแก้  สุดท้ายคนดีๆ ทนไม่ได้ปล่อยให้สังคมตกเป็นของพวกกินชาติ  ใครว่า ประชาธิปไตยดีกว่าอมาตยาธิปไตย ผมไม่เห็นด้วย ไม่ว่าระบบไหนมันก็ดีทั้งนั้น ถ้าได้คนดีบริหาร  ถ้าเรามีประชาธิปไตยทีแท้จริง ได้คนดีมีความรู้มาทำงานเพื่อชาติ มันก็คงไม่เป็นปัญหาอย่างที่ทำให้คุณปลัดต้องท้ออย่างนี้  แต่นี่ระบบเรามันเป็น ธนาธิปไตย ธนบัตรเป็นใหญ่  คนส่วนใหญ่เห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตัวมากกว่าผลประโยชน์ประเทศชาติ  ขนาดผลประโยชน์ส่วนตนเข้ากับต่างชาติ ก็ไปเข้ากับเค้าเป็นปี่เป็นขลุ่ย ลืมผลประโยชน์ของชาติเรากันไปหมด  หรือว่าเรากำลังจะกลายเป็นทาสชาติอื่นกันแล้ว 

[lonely]

  เหมือนกัน เติบโตมาในวิถีชีวิตของคนตอนเหนือเกือบกลาง ชีวิตวัยเด็กก้อดี วิ่งเล่นตามพื้นดิน ปั้นดินเหนียว ยิงหนังสติ๊ก ตกปลา ตามประสา พอมาอายุ 15ปี เกิดวิกฤติทางครอบครัว เตี่ยโดนลอบยิง ต้องย้ายมาอยู่ที่อีสาน จนบัดนี้ กลายสภาพเป็นคนอีสานไปแย๊ววว....
   ชีวิตเรา มัน ยิ่งกว่านิยายอีกนะ   ดีแต่ตอนนี้ มีที่ปรึกษา ชั้นเซียน คอยให้กำลังใจ และที่สำคัญ มีพี่ๆน้องๆ เพื่อนๆใน htg ได้ให้คำแนะนำ
จนไม่คิดว่า เออ..หนอ ชีวิตเราไม่สิ้น ก้อดิ้นกันไป

[lonely]

   เอ..ที่อุบล ทำไม ปล่อยให้คน นอนเหง่า ได้คนเดียวนี่ เป็นไปได้อย่างไร

   บ้านเรา ก้อเข้า หนาวววว เหมือนกัน

  แฮ่ๆๆประเทศไทยเหมือนกัลลล มันก้อหนาวเหมือนกันนั่นแหละโน๊ะ

[post-girl]

  รักคนที่ไม่ได้อยู่ด้วย..     แต่คนที่อยู่ด้วย เรากับไม่รัก....

เคยเจอไหม  อยู่กับคนที่เราไม่รัก แต่เค้ารักเราน่ะ  มีความสุขมากกว่าอยู่กับคนที่เรารัก  แต่เค้าไม่เคยรักเรา  ดีแต่สร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้เสมอๆ

ถ้าเป็นผม  ผมเลือกแบบแรกดีกว่าครับ เพราะอย่างน้อย เค้าก็ยังเทคแคร์  ดูแลเอาใจใส่เราครับ

คิดเหมือนกันเลยค่ะผู้กอง แค่คำว่า
เพราะอย่างน้อย เค้าก็ยังเทคแคร์  ดูแลเอาใจใส่เรา  คำนี้ก็พอแล้ว
แม่เคยถามเราว่า
-มีใครเคยซักผ้าให้เราบ้าง นอกจากแม่ และ สามี
-มีใครเคย รอเรากินข้าวบ้างนอกจาก แม่  และสามี
-มีใครสามารถเลี้ยงลูกให้เราได้ดี เท่า สามีเราบ้าง
ฯลฯ

แม่สอนว่า
**ขวัญกับเรียม รักกันจนวันตาย เพราะ ดันตายซะก่อนอยู่ด้วยกัน** 
ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ อยู่ที่ตัวเราต่างหากที่จะ ทำชีวิตให้อยู่ได้ยังไง

เพราะชีวิต คือ ชีวิต "จริง" ค่ะ คุณ โลนลี่

[lonely]

  เหมือนเราตอนนี้ เราอยู่กับคนที่เค้ารักเรา แต่เราไม่ได้รักเค้า มันก้อนะ ทำใจ พยายามตั้งใจ ทาม-จาย-ให้รักเค้าอยู่ค่ะ

  อ้อ บ้านเราไม่ไกลจากอุบล แค่ 300 กว่ากิโล เดี๋ยว จา ไป อาว ของขวัญนะ ฮ่าๆๆๆ

[ใหญ่]

  รักคนที่ไม่ได้อยู่ด้วย..     แต่คนที่อยู่ด้วย เรากับไม่รัก....

เคยเจอไหม  อยู่กับคนที่เราไม่รัก แต่เค้ารักเราน่ะ  มีความสุขมากกว่าอยู่กับคนที่เรารัก  แต่เค้าไม่เคยรักเรา  ดีแต่สร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้เสมอๆ

ถ้าเป็นผม  ผมเลือกแบบแรกดีกว่าครับ เพราะอย่างน้อย เค้าก็ยังเทคแคร์  ดูแลเอาใจใส่เราครับ

[gai]

กระทู้นี้เป็นขวัญใจเลย!!! นี้มีผู้ตอบครบ ร้อยพอดี อยากจะให้รางวัลเจ้าของกระทู้  แต่ต้องตามไปเอาที่อุบลฯแล้วละครับ...
 

เอ แล้วถ้าผมผ่านไปอุบลฯ จะไปรับรางวัลแทนได้มั้ยครับ 

[lonely]

  คุณpost อ่านแล้วคิดภาพออกเลย เรา3 คน ฮิฮิ มีลูกกวนตัว มี ผัว กวนใจ ฮ่าๆๆๆ
 ดีจะตายไป...ไปใหน หอบไปหมด ไอ้เรารึ สามีนี่ ลูกไม่เคยเอาเลย ไม่เคยช่วยเลี้ยงด้วยมีแต่จะผลิตอย่างเดียว ฮ่าๆๆๆ

ตอนนี้ดีหน่อยลูกๆโตหมดแล้วค๊า...
กลายมาเป็นสาว (น้อยหน่อย) อีกครั้ง...ชีวิตมีคุณค่าอีกเยอะๆๆ

  แต่ก้อนะ ชีวิตมักไม่สมบูรณ์แบบทุกอย่างหรอกค่ะ

  รักคนที่ไม่ได้อยู่ด้วย..     แต่คนที่อยู่ด้วย เรากับไม่รัก....

[meine 69]

  เอาน่า  คิดชะว่า เค้ารักเราก้อแล้วกัน  ไปไหน ทำอะไร เค้าก้ออยากทำด้วย  อยากให้เราร่วมด้วย  

 ถ้าเกิดเค้าไม่ใส่ใจ     ...   อยากทำอะไร  อยากไปไหน เชิญ  ไม่สนขึ้นมาล่ะก้อ ทีนี้ล่ะ    เด๋วจะมานั่งน้อยใจ  ว่าทำไม เค้าไม่สนใจอีก 

เฮ้อ นี่แหละผู้หญิง


   และ... ชีวิตคือชีวิต 

[post-girl]

 
    ฮ่า ฮ่า ฮ่า   นี่แหละที่เขาเรียกกันว่า  "ครอบครัว"     


  ดีออก  ไปหลาย ๆ ได้ไม่เหงา   

ไม่เหงา จริงๆ
เพราะ ..ไป 3 คน
ลูกวิ่งวุ่นไปทั่ว (งานBav ครั้งที่แล้ว) ไปทำของเขาหล่น
ลำโพงคู่ละเป็นล้าน  ...ลูกวิ่งเข้าไปจับ  
ตกใจ เพราะ..ไป 3 คน..

บางที แฟนอยากได้แผ่น ที่คลองถมกลางคืน เราอยากนอนกับลูก
แต่ ต้อง ..ไป 3 คน
ไม่ไป โดน ว่าอีก ว่าผิดสัญญา(ไปสัญญาตอนไหนไม่รู้  ) ลืมอะ 
เดินไป จะหลับไป  ลูกหลับไปแล้ว อุ้มไปด้วย
ถ้าไม่ไป ก็ ..งอน..ผู้ชายงอน น่ะ มันน่าดูที่ไหน       

และ เนต ก็ ต้อง..เล่น 3 คน         เลยเหมือนเรา ขยันอ่าน diy 
แต่จริงๆ แล้ว..เล่น หน้าคอมอยู่ 3 คน   

ว่าแล้ว กระทู้นี้ แฟนจะมาเล่น มาอ่านด้วย ตอนไหนไม่รู้นะ
..เพราะ เล่นเนต 3 คน   

[Create_Lek]

 อ้าว... หลงมากระทู้ผู้หญิง เค้าคุยกัน 

[meine 69]

 
    ฮ่า ฮ่า ฮ่า   นี่แหละที่เขาเรียกกันว่า  "ครอบครัว"     


  ดีออก  ไปหลาย ๆ คนได้ไม่เหงา   

 
  ...ไป 3 คน..(คือ รวมลูก อีก 1 คน)     

[post-girl]

     ชีวิตบางทีคิดว่าตอนนี้ดีที่สุดแล้วนะ แต่มาค้นพบตัวเองว่าไม่ใช่
     เราน่าจะได้ทำสิ่งที่มันดีกับชีวิตเราอีกมากกว่าที่เป็นอยู่นี้
     เราจะทำอย่างไรดี
     เราอยากรู้ว่าคู่อื่นจะเป็นเหมือนเรามั๊ยน๊า...ที่เวลาจะไปใหนซักที่
     ที่เราจะไปโดยไม่มีเค้าไปด้วย แล้วเราต้องขออนุญาติเค้า
     ถ้าเค้าอนุญาติก้อได้ไป...
     แต่...ถ้าเค้าไม่อนุญาติ...เราก้อไม่มีสิทธิ์ไปใหนทั้งสิ้น........
      ...............ชีวิตเรา.....คงต้องขึ้นอยู่กับเค้า ไปทั้งชีวิต.........(เศร้าจัง)

โถ่ๆๆๆ อ่านแล้ว ไม่ต้องท้อ
เราเองยัง  เวลาถามอะไร
แฟนต้องตอบว่า
...ไป 3 คน..(คือ รวมลูก อีก 1 คน)

ขนาดจะไปซื้อของ diy น่ะ คิดดูนะ ว่า มันพะรุงพะรังแค่ไหน
ทั้ง อุ้มลูก ดูลูก ถือหม้อแปลง แท่น ฯลฯ
ของไม่ครบ ต้องไป ณัฐพงษ์,บ้านหม้อ อีกรอบ
ก็ต้อง..ไป 3 คน..
เวลาไปไหน บางทีเราก็เหนื่อย อยากพัก แต่ว่าไม่ได้
จะตายอยู่แล้ว เป็นหอบหืด...ไปไม่ได้ (เราป่วยพอดี ขอนอนพักได้มั้ย)

ขนาดจะไปหาครูพี่เลี้ยง คุณครีเอท..ยังต้อง
..ไป 3 คน..
เราต้องบอกว่า ไม่ได้  เดี๋ยวลูกไปทำหลอดเขาแตก เลยไม่ได้ไปซักที
กว่าจะเสร็จเป็นตัว มีครู nim อาสาโทรมาหา ที่บ้าน ว่าจะมาสอนให้ที่บ้านเลย
เพราะ...ต้องไป 3 คน...

งาน Bav ปีนี้ ไม่ได้ไปเดินอย่างเดียว แต่ไป ขายขาตั้งด้วย
แรกๆ  แฟนยังบอก ไป 3 คน (แล้วจะขายยังไง..วะ..)

ไป 3 คน
ไป 3 คน
ไป 3 คน....   คำนี้ ไม่ต้องถาม ยังรู้คำตอบเลย

ไม่เชื่อ ..ถามคนที่เขาเห็นภาพนี้
พ่อ อุ้มลูก
แม่ถือของพะรุงพะรัง
เดินหาของ.....ไป 3 คน (ท่องให้ขึ้นใจ ไม่ต้องถาม  )

[gai]

เมื่อวาน เดินผ่านแผงหนังสือ เตะตาเล่มนึงเลยซี้อมาอ่าน อ่านแล้วถูกใจ ก็เลยเอามาบอกต่อครับ  ลองดูว่าจะถูกใจเพื่อนๆ หรือไม่ แนะนำว่า ค่อยๆ อ่าน และคิดตาม หรือจะให้ดีคิดต่อยอดด้วยนะครับ  ผมว่ามันให้ข้อสรุป และ แนวทางแก้ปัญหาของตัวเราเองได้ดีทีเดียว
หนังสือของ วิน เอี่ยมอ่อง  ชือ รู้แล้วเหยียบไว้
ลองไปหาอ่านดูนะครับ

[lonely]

     ชีวิตบางทีคิดว่าตอนนี้ดีที่สุดแล้วนะ แต่มาค้นพบตัวเองว่าไม่ใช่
     เราน่าจะได้ทำสิ่งที่มันดีกับชีวิตเราอีกมากกว่าที่เป็นอยู่นี้
     เราจะทำอย่างไรดี
     เราอยากรู้ว่าคู่อื่นจะเป็นเหมือนเรามั๊ยน๊า...ที่เวลาจะไปใหนซักที่
     ที่เราจะไปโดยไม่มีเค้าไปด้วย แล้วเราต้องขออนุญาติเค้า
     ถ้าเค้าอนุญาติก้อได้ไป...
     แต่...ถ้าเค้าไม่อนุญาติ...เราก้อไม่มีสิทธิ์ไปใหนทั้งสิ้น........
      ...............ชีวิตเรา.....คงต้องขึ้นอยู่กับเค้า ไปทั้งชีวิต.........(เศร้าจัง)

[gai]

ยินดีด้วยครับ ถ้าแนวความคิดของผมได้ช่วยให้ชีวิตคุณ lonely มีคุณภาพที่ดีขึ้น  แต่ผมก็ขอย้ำนิดนึงนะครับว่า มันเป็นแนวความคิด ความเชื่อของผม  อย่างที่เรียนไปก่อนหน้านี้ว่า ผมไม่ใช่ผู้เชียวชาญ ผมไม่เคยบวชเรียน สวดมนต์ก็ไม่ค่อยจะได้ ศีลก็ไม่ได้ถือ ปฏิบัติธรรม ผมก็ไม่เคยไป  แต่ผมยึดความคิดและความเข้าใจที่ผมเคยอ่านมาบ้างเป็นหลัก ผมอ่านแล้วผมคิด กลั่นกรองออกมาเป็นแนวที่ผมเขียน ซึ่งมันออกไปในแนวทางของพุทธนิกาย วชิรญาณ หรือตันตระ ที่ไม่ห้ามมากมายเหมือนกับแนวหินยาน  แนวทางมันออกจะหลุดไปทางที่พุทธบ้านเรายอมรับไม่ค่อยจะได้ เช่น ถ้าคุณสงสัยว่าศีลข้อแรกที่ห้ามฆ่า มันไม่ดีจริงหรือ คุณก็ลองทำดู แต่ต้องทำอย่างมีสติ แล้วศึกษาจากประสบการณ์ว่ามันไม่ดียังไง อะไรทำนองนี้ ซึ่งบางครั้งมันก็ฝืนความรู้สึก เข้าใจยากเหมือนกัน 

แนวความคิดของผม อาจจะช่วยคุณได้บ้าง แต่ขอให้คุณใช้อย่างมีสติไตร่ตรอง  ไม่มีอะไรหรอกครับที่มันถูก หรือ ผิดไปทั้งหมด  บางครั้งมันก็อาจจะใช้ไม่ได้ในบางเรื่อง บางสถานการณ์  และก็อาจจะมีคนที่มีแนวทางที่ดีกว่าผม  ก็ขอให้คุณเปิดใจรับและพิจารณา  พูดง่ายๆ ก็คือ อย่างมงาย เชี่อ และยึดมั่น จนมากเกินไปครับ