ผมจำมาน่ะครับ
คนรัก ทั้ง 3
คนแรก
คนที่เรา คิดว่า รักมาก ที่สุด เราทุ่มเท ทั้งชีวิต จิตใจ มีเวลาเท่าไร ต้องทุ่มให้กับคนๆ นี้ แต่เธอมักจะจากไปเสมอ ถ้าเราไม่มีเวลาให้
คนที่สองคนนี้ ก็ รักน่ะ นึกถึงเป็นบางเวลา แต่มีเวลาก็ไปหาบ้าง มีเงินก็แบ่งไปใช้ตามสมควร
คนสุดท้าย คนนี้ แทบจะลืมไปแล้ว นานๆ ไปหาหนหนึ่ง เพราะ ไม่ค่อยน่าเสน่หา สักเท่าไร แต่คนนี้ดูจะจริงใจที่สุดน่ะ
มาวันหนึ่ง ชายคนนั้น พบว่าตนกำลังจะตาย
จึง กลับไปหา
ภรรยา คนแรก คนที่ผมทุ่มเท ทุกอย่างเพื่อเธอ
ปรากฏว่า ภรรยา คนแรก บอกความจริงกับผมว่า หายผมตายไป ไม่ต้องเป็นห่วง คนอย่างฉันมีคนต้องการแน่นอน และดูแลดี ไม่น้อยไปกว่าเธอหรอก
ชายคนนั้น จึงเดิน ออกมา ด้วย ความเสียใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
จึงนึกถึง ภรรยา คนที่ 2
ภรรยา คนที่ 2 กล่าวว่า ไม่ต้องห่วง จะอยู่กับเธอ จวบจนวันตาย จะจัดการพิธีศพให้ ดูแลคนข้างหลังให้ ไม่ต้องเป็นห่วง
และ ชายคนนั้น นึกในใจว่า ควรจะไปลา
ภรรยาคนสุดท้าย และอยากรู้คนสุดท้าย จะกล่าวอย่างไร
ภรรยา คนนั้น กล่าวว่า ฉันจะอยู่กับเธอทุกชาติไป หากเธอตายวันใด วันนั้นฉันจะติดตามเธอ ไปทุกๆ ชาติ ไม่ห่างจากกัน แม้เธอเวลาที่เธอมีความสุข
เธอ จะไม่เคยนึกถึงฉันเลย
ภรรยา คนแรก คือ เงินทอง เมื่อชายคนนั้น จากไป เงินทองก็ เปลี่ยนมือ เปลี่ยนเจ้าของ
ภรรยา คนที่ 2 คือภรรยา ลูกหลาน ญาติสนิท มิตรสหาย ทุกๆ ท่าน ไปส่งได้แค่ เมรุ
ส่วน คนสุดท้าย คือ ผลบุญ คุณงามความดี เวรกรรม ที่ก่อไว้
อืมๆๆ
ไปทำบุญกันเถอะ
