นานๆ อ่าน web board ทีเห็นเรื่องแปลกหลายอย่าง คือตอนนี้เห็นหลาย board มีผู้สนับสนุนเป็นร้านค้าหรือกลุ่มคน ทำให้การสนทนาในวงเครื่องเสียง กลายเป็นทั้งมีการโฆษณาแอบแฝงบ้าง แอบให้ร้ายสินค้านั้นๆ บ้าง บางทีก็มีเจ้าของโปรดักมาคอยดัก จนซะกลายเป็นของที่ ติไม่ได้ ขนาดซื้อมาแล้วยังวิจารณ์ในแง่ลบไม่ได้ ทั้งที่เป็นความเห็นส่วนตัว พอวิจารณ์มากๆ ก็ต้องออกมาขอโทษขอโพยกัน รับผิดชอบคำพูดเล็กๆน้อยจนกระทั้ง ต้องขอลาออกจากเว็บบ้าง โดนแบนบ้าง แถมยังบอกให้ใจกันฝนๆ จริงๆผมว่าคนเล่นทุกคนใจกันฝน หมดล่ะครับ มีแต่คนแบนล่ะที่ใจไม่กันฝน อิอิ
ที่ว่ามาทั้งหมดก็คงต้องย้อนกลับมาดูว่าวัตถุประสงค์ ของผู้ก่อตั้งล่ะครับ ว่าเขาต้องการให้เกิดสังคม ที่เกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างนักเล่น ซึ่งเป็นข้อมูลจริงๆที่เป็นประโยชน์ แก่ผู้ซื้ออย่างเราๆ ท่านๆนี่ล่ะครับ
หากถ้าคิดว่า สิ่งที่เราเสียเงินมาแล้ว มันดีหมด ก็แล้วไป แต่ถ้ามีข้อเสียแล้วติ ไม่ได้ อันนี้ผมก็ว่า ผลเสียจะตกแก่สังคม อย่างว่าครับ สังคมอินเตอร์เน็ต มันไว ใช้ทั้งสร้างกระแสก็ได้ ทำให้เกิดกำลังซื้อได้อย่างมากๆมาย มีคนได้ประโยชน์มากมาย แต่สุดท้ายเราเสียเงินครับ และนี่ก็เป็นความน่ากลัวของโลกอินเตอร์ เน็ต ผมเองก็ยังมีปัญหากับร้าน EBAY ที่เปิดไม่มีวันหยุด เล่นเอาไม่หลับไม่นอน ตื่นมาก็ซ๊อบ ก่อนนอนก็ซ๊อบ เข้าห้องน้ำยังช๊อบ อิอิ
แต่้ถ้าคุณต้องการอ่านสิ่งจรรโลงใจ แนะนำให้ซื้อนิตยสารเครื่องเสียงมาอ่านครับ เพราะเขาจะเขียนแต่สิ่งดีๆ ให้เราอ่าน จนเคริบเคลี้ม และทำให้เราอยากเสียเงิน
เอาว่าที่กล่าวมา ไม่อยากบอกอะไรมาก อยากจะเตื่อนว่า อย่าหลงกระแส อย่าอ่านเว็บจนมากไป อย่าเปิด ebay บ่อย ให้เชื่อหูของคุณครับ เชื่อในเสียงที่ได้ยินจากลำโพง ไม่ใช่เสียงจากปากคนขายลำโพง ยกเว้นว่าถ้ามีคนขายลำโพง สวยๆ นมโตๆ มากระซิบข้างๆหู อันนี้ก็น่าจะพอเชื่อ หรือ ถ้าเป็นคุณเป็นเกย์ แล้วมีคนขายชายหล่อ ร่ำบึก มาเปิดเพลงให้ หรือคนขายที่ยอมขายวิญญาณมาเอาใจคุณแบบยอมชะเลียคุณตั้งแต่ โป้วเท้าจนเปียกไปหมด อันนั้นก็อีกเรื่อง เพราะเป็นเรื่องของความพอใจครับ ใครอยากจะเล่นทั้งเครื่องเสียงและเครื่องเสียว ในเวลาเดียวกันก็ได้นะครับ เพราะว่า เราเล่นเครื่องเสียงเพื่อหาความสุข ครับ
ที่ผ่านมาได้ไปงานศพ ผู้ใหญ่หลายท่าน เรื่องตลกที่เขาคุยกัน คือ " ตอนเด็กๆ มีเงินเยอะแยะ เพื่อนกินหาง่าย เพื่อตายหายาก แต่พอตอนแก่ เพื่อนกินหายาก เพื่อนตาย เยอะเลย !!!! "
ดังนั้นอยากหาเพื่อนแบบไหน รีบๆกันนะครับ ที่แน่ๆ ช่วงปีใหม่ผมไปเลี้ยงเพื่อนๆ กับรับแขกผู้ใหญ่ เดือนหนึ่งหมดไปเป็นล้านเหมือนกัน ทำให้รู้ว่าการหาเพื่อนหรือคนรู้จักในฐานะ ตั่วเฮีย , ประธาน, เจ้าของกิจการ , และเด็กส่งของ นี่หมดเยอะจริง เป็นเจ้าภาพซื้อไวย์ไปทีหลายๆแสน กับขนสาวๆ มาทีหลายๆสิบคนแล้วก็ปาตี้ในชุดวันเกิดทั้งคืน สองครั้งต่ออาทิตย์ ตลอดเดือน โดยที่เราก็ไม่รู้หรอกว่าจะเป็นเพื่อนแบบไหน เลยเข้าใจว่าเพื่อนกินหาได้ง่ายจริงๆ แต่เรื่องที่ยากคือสาวๆที่มาไม่รู้จะเลือกคนไหนดีอิอิ มองคนนี้คนนั้นก็หึง ผมเองก็ไม่ได้หล่อ คารมก็ไม่ดี ดังค์ไม่ค่อยมีเพราะ เป็นของพ่อหมด สงสัยน้องเขาคงจะชอบที่ผมจริงใจ และกวน เท้ามั้ง สุดท้ายเป็นคนดีกลับบ้านนอน ผมรู้สึกว่ามันง่ายจังกับอีแค่หาใครมาใส่ชุดวันเกิดอาบน้ำให้ดูแล้วนอนด้วย แต่เรื่องที่ตลกต่อมา คือกลุ่มพวกผมที่ไปสามารถเปลี่ยน ทั้งfloor ของโรงแรมห้าดาวกลายเป็นซ่องได้นี่สิ ....ส่วนผมเองก็กลายเป็นเด็กส่งของที่ต้องเคาะตามหน้าห้องแล้วถามว่า ถุง มั้ยครับ 555 เอาว่าสบายแบบเด็กบ้านนอกๆ อิอิ