ต้องขออภัยนะครับพอดีผมมันมือใหม่หัดเล่นครับ เลยเอารูปมาลงให้ชมคงไม่เอารูปอะไรมาลงให้รบกวนอีก ต้องขอโทดคุณ malakoมากๆครับ
มิได้เป็นการรบกวนอะไรดอกครับ ผมว่ามันทรงคุณค่ามาก มากเกินอธิบายจริงๆ นะครับ
การแลกเปลี่ยนความรู้ ซึ่งมาจากประสบการณ์แต่ละท่าน ย่อมมีประโยชน์ทั้งสิ้น เรียนรู้ไม่มีวันจบ
ที่สำคัญ มันเป็นการแสดงออกถึงน้ำใจอันประเสริจยิ่ง ของคุณช่างหรั่งโรงต้ม ซึ่งทุกวันนี้หายากกว่ายากครับ
ผมนั้นหลงรักเรื่องเครื่อง และเสียงมาแต่เด็กๆ น่าจะ 8-9 ขวบ
วันๆ หลังเลิกเรียนจะไปยืนฟังเพลงอยู่หน้าร้านขายวิทยุในตลาด จนคุ้นเคยกัน
ต่อมาคุณพ่อย้ายไปรับราชการที่ กิ่งอำเภอกระนวน ขอนแก่น ปี 2499 หัวหน้ากิ่งอำเภอสมัยโน้นก็เหมือนนายอำเภอละครับ
เวลามีงานวัดประจำปี มีมวย งานปีใหม่ จะมีเจ้าหน้าที่จากจังหวัดนำเครื่องเสียง นำหนังมากางจอฉายกลางแจ้ง
เจ้าหน้าที่คุมเครื่องนั้นเห็นผมชอบ เลยสอนให้เล่นแผ่นเสียง สอนเปิด สอนกระทั่งฉายหนัง 16 มม. แป๊บเดียวผมก็คล่อง
เจ้าหน้าที่คุมเครื่องก็ไปร่วมวงกินเหล้า ส่วนผมก็สนุกครับ กลางคืนทำหน้าทีคุมเครื่องฉายหนังจนดึก บ่ายจนเย็นเปิดแผ่นเสียง
ต่อมาไม่ว่าคุณพ่อย้ายไปอยู่ที่ไหน ตอนปิดเทอม ผมคุมเครื่องเสียงของอำเภอนั้นตลอดครับ
